นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแต่งนะคะ บุคคลและสถานที่อ้างอิงทั้งหมด คืองานมโนล้วนๆ ^^

พระเอกของเราหน้าตาออกแนว ขาว ตี๋ เกาหลี อินเทรน ส่วนสาวน้อยอัญญานีนางเอกของเรานั้น เป็นสาวตาคม ผมยาว แก้มป่องผิวขาวใส บวกด้วยหุ่นอันแสนจะเซ็กซี่เขย่าขวัญ สั่นใจชาย ออกแนวลูกคุณหนูนิดๆ ฮ้าวๆ เซี้ยวๆ แก่นๆ เพราะโตมาในครอบครัวของนายตำรวจใหญ่ ใครกันนะที่สาวตาคมคนนี้จะเลือกมาเป็นแฟน เมื่ออีกคนคือคนที่อยู่เคียงข้างตลอดเวลา และอีกคนคือเจ้าชายในฝัน

มาร่วมกันเป็นกำลังใจในการตัดสินใจครั้งใหญ่ของคุณหนูอัญญานีด้วยกันนะคะ

************************************************

ไรท์กำลังทำ E-BOOK เรื่องนี้เน้อ

หวังว่าจะมีคนถูกใจ จิ้มสักเล่ม 2 เล่มก็ยังดี ราคาเบา เบ๊า เบา เหมือนแจกฟรี!!

************************************************

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เราเขียน! จะมีลักษณะนิยายวัยรุ่น น่ารักใส ๆ โดยในเนื้อเรื่องจะแบ่งเป็น 2 Path

โดยที่ Path แรก นั้นจะเป็นความรักในช่วงเด็ก ๆ การดำเนินเรื่องจะเป็นแบบเด็ก ๆ

ส่วนในช่วง Path ที่ 2 เป็นการเดินเรื่องของช่วงชีวิตวัยมหาวิทยาลัย

หากใครต้องการทราบกว่าในมหาวิทยาลัยเหตุใดต้องมีกิจกรรมต่าง ๆ สำหรับเด็กใหม่ เพราะทุกอย่าง มีเหตุย่อมต้องมีผล ซึ่งรับรองได้เลยว่าในนิยายเรื่องนี้จะช่วยคลายความสงสัยได้เพราะเนื้อหานอกจากจะเป็นการบอกเล่าความรักของวัยรุ่นแล้ว ยังตีแผ่เรื่องราวกิจกรรมสำคัญต่าง ๆ ที่น้อง ๆ เฟรชชี่ควรทราบ หากมีส่วนใดไม่ดีพอ ต้องกราบขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

************************************************

เนื้อเรื่องบางช่วงบางตอน

…และในขณะที่ฉันจับเสา ยืนตัวโยกตามแรงเหวี่ยงของ BTS นั่นเอง…

โป๊ก!

หน้าผากฉันกระแทกเข้าอย่างจังกับหน้าอกผู้ชายตัวใหญ่แบบหุ่นนักกีฬา ที่ดันดวงซวยมายืนชิดอยู่ตรงข้ามกับที่ฉันยืนอยู่

อร๊ากกกก >///< แม่เจ้าโว้ยยย ที่หน้าผากบังอาจไปกระแทกมาเนี่ย กล้ามเนื้อเน้นๆ ทั้งนั้นเลย ^0^

"ขอโทษค่ะๆ พี่" โอ๊ยตายแล้วยัยอัญเอ๊ยย ซุ่มซ่ามจริงเชียว T^T ด้วยความอายนั่นเองทำให้ฉันไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองว่าหน้าผากโขกใคร

โป๊กกก!!!

โว๊ะ จะเบรกจะเหวี่ยงอะไรนักหนานิ - -^ คราวนี้ฉันเงยหน้าขึ้นเพื่อที่จะกล่าวขอโทษเจ้าของหน้าอกที่ต้องเป็นที่เบรกแรงเหวี่ยงจำเป็น

แปร๊ดดดด>///<

…พรึบ…

ถึงกับทำให้มือไม้ฉันอ่อน หนังสือที่ถือมาหลุดร่วงจากมือหล่นสู่พื้นไปในบัดดล

อื้อหืออออ มายก๊อดดด…หล่อขั้นเทพ นี่มันเทพบุตรชัดๆ >///< พ่อจ๋า คนนี้แหละ ว่าที่ลูกเขยของพ่อค่ะ ^0^

"ขะ ขอโทษนะคะพี่" ฉันค่อยๆ พูดขอโทษออกมาทั้งๆ ที่ตาค้าง

"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมช่วยเก็บนะ" อร๊ากกกก หล่อโฮก โอ๊ยย ทำตัวไม่ถูก -////-

…ขาว ตี๋ เกาหลี กล้ามบึก นิสัยดีอีกต่างหาก…

โอ๊ยๆๆ ในชีวิตไม่เคยเจองานดีอะไรเบอร์นี้ น้ำลายยายไหลย้อยยย >///<

ฉันรีบย่อตัวลงไปเก็บสมุดหนังสือที่เผลอทำตกด้วยมืออันสั่นเทา พร้อมๆ กันที่เขาคนนั้นก็ย่อตัวลงเพื่อช่วยฉันเก็บ