ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม หากจะหาคำมานิยามก็คงยากที่จะหามาเปรียบได้...

           ความรักตามแบบครรลองคลองธรรมที่สังกำหนด อาจมีเพียงความรักของชายหญิงเท่านั้น...

           แต่ถ้าความรักที่มันผิดจากที่สำคมกำหนดล่ะ ชายรักชาย หญิงรักหญิง หรือความรักที่มากไปกว่านั้น...

          นั่นคือความรักที่เกิดขึ้นกับพ่อเลี้ยงของตัวเอง...

          ผมเกลียดเขา...เกลียดเขาที่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว ถ้าไม่มีเขาพวกเราก็อยู่กันได้ ผมไม่ต้องการพ่อเลี้ยง

          ครอบครัวที่่เคยอบอุ่น ครอบครัวที่เคยสมบูรณ์แบบ ครอบครัวที่มีพ่อ แม่ ลูก อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน ทานข้าวด้วยกัน ดูหนัง มีกิจกรรมทำร่วมกัน

          ตอนนี้...ภาพเหล่านั้นไม่มีแล้ว มันเลือนลับหายไป มันเหลือเพียงภาพความทรงจำที่สลักลึกอยู่ในหัวใจผมเท่านั้น

          ตั้งแต่พ่อผมจากไป...จากไปอย่างไม่มีวันกลับมา เพียงไม่นานแม่ก็พาเขาเข้ามาอยู่ในบ้านร่วมชายคาเดียวกันกับผม

          มันเป็นสิ่งที่ผมไม่สามารถยอมรักได้ เพราะไม่มีใครที่จะเข้ามาแทนที่พ่อของผมได้...แต่มันเป็นสิ่งที่แม่ผมเลือก

           ที่แย่ไปกว่านั้นคือแม่ผมท้องใกล้คลอด 

           ที่บ้านกำลังจะมีเด็กตัวน้อย ๆ เข้ามาร่วมชายคาเดียวกันกับผมอีกคน

           แล้วผมล่ะ อีกไม่นานก็คงถูกลืม...เพราะคนอย่างผมมันคนไร้พ่อ

ผมเกลียดพ่อเลี้ยงอย่างเขา...ผมไม่ต้องการพ่อเลี้ยง !!!

---บุคคลในรูปภาพหน้าปกไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อหาในนิยายเรื่องนี้---