...แนะนำเรื่อง...

...ร่างสูงนั่งกอดอกอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ด้วยอารมณ์หงุดหงิด ใบหน้าเข้มคมสันบูดบึ้ง หายใจเข้าและออกหนักๆอย่างคนมีเรื่องให้ขบคิด ‘ผู้หญิงคนนั้นกลับมาด้วย เป็นไปได้ยังไงกัน เงินยี่สิบล้านหล่อนปฏิเสธ’ เพราะเหตุผลใด เขาอยากจะรู้ เพราะหล่อนยอมทำตามคำขอของบรรพบุรุษแต่โดยดีงั้นหรือ..หึ ช่างกตัญญูกตเวทีเสียจริงแม่คู้นนน...หากอีกใจก็คิดค้านขึ้นมาว่า...ไม่ใช่หรอก ที่หล่อนยอมจดทะเบียนสมรสกับคนที่ไม่เคยเห็นหน้านี่ก็เพราะคงจะอยากมีผัวมากล่ะสินะ

“หึ...ได้ อยากมาก็มา เดี๋ยวฉันจะทำให้เธอวิ่งหาทางกลับบ้านไม่ถูกเลย ตติรส”

เหยียดยิ้มที่มุมปากพูดกับตัวเอง ในใจพาลคิดภาพหญิงสาวบวกกับคำบอกของนายสมิง

“คุณตติรสสวยมากเลยครับนายหัว ผมว่าถ้านายหัวเห็นหน้าเธอแล้วต้องชอบ”

อารมณ์วาบหวามของบุรุษเพศที่ห่างไกลสาวสวยจึงเริ่มก่อตัวขึ้นอีกครั้ง เขารีบสะบัดหน้าขับไล่ความรู้สึกที่ต้องการปลดปล่อยนั้นออกไป

“บ้าน่ะเรา...จะสวยชักแค่ไหนกันเชียวก็คงเหมือนผู้หญิงทั่วๆไปนั่นแหละ” ราวกับจะบอกตัวเองว่าไม่ให้หมกมุ่นกับเรื่องนี้มาก ‘บอกใจตัวเองว่าไม่ได้อยากเจอ ...'ไม่ได้รอ'.....

คำเตือนของเรื่องนี้ :

1. นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักแนวหวาน...แต่น้ำตาลไม่มากนะ ออกดราม่า นิดๆ(มั้ง) สำหรับนักเขียนคิดว่าดราม่าไม่มากเท่าเรื่องที่ผ่านมา เป็นเรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกบังคับให้ทำตามคำขอของบรรพบุรุษ

2.พระเอกเรื่องนี้ค่อนข้างกระด้าง ทั้งคำพูดคำจา และกิริยาท่าทาง ที่อยู่ตามป่าตามเขา...อิอิ

โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นไม่ได้เกิดขึ้นจริง รูปที่ใช้รวมทั้งชื่อก็ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ใช้ประกอบจินตนาการเท่านั้น หากต้องการติ ชม เชิญได้ตามสบาย ขอเพียงอย่างเดียวคือใช้ถ้อยคำที่สุภาพ

***นิยายแต่ละเรื่องกว่าจะเขียนคิดมาได้ก็ใช้เวลานานพอสมควร ฉะนั้นอย่าละเมิดทรัพย์สินทางปัญญาของกันเลยนะคะ

ติดต่อผู้เขียนได้ใน เพจเฟสบุ๊ค : มนสิกานต์ นิยายรัก นะคะ

เรื่องนี้มีให้ดาวโหลดแบบอีบุ๊ค ได้ใน เมพ อีบุ๊ค แล้ว