Walk Away

SF: BamBam

Flint , Michigan* - USA

ท่ามกลางความมืดมิดของเมืองฟลินต์ในยามค่ำคืนนี้ ผู้คนส่วนมากต่างก็หลับใหลอยู่ในบ้านอันแสนอบอุ่นของตนเอง แต่ยังมีอีกหนึ่งชีวิตน้อยๆที่ยังเดินเตร็ดเตร่ไปมาในความมืดที่แสนอันตรายของเมืองเมืองนี้ เด็กน้อยผู้น่าสงสารคนนี้มีชื่อว่า ‘แบมแบม’ ซึ่งหน้าตาของเด็กคนนี้ไม่ได้น่ารักน้อยไปกว่าชื่อของเขาเลย แต่ในตอนนี้ใบหน้าน่ารักกำลังมอมแมมเลอะเทอะที่เกิดจากการร้องไห้หนักหลายชั่วโมง ดวงตากลมโตปรือปรอยจนแทบจะปิดลงแต่เด็กตัวเล็กก็ยังฝืนมันเอาไว้แล้วเดินต่อไปอย่างไม่รู้จุดหมาย

แบมแบมโดนพ่อเลี้ยงเอามาทิ้งไว้ที่นี่ เขาใช้อุบายหลอกเด็กตาดำๆว่าจะพามาเที่ยว ซึ่งเด็กน้อยก็ไม่ได้เอะใจอะไรเพราะความใสซื่อของตนแม้จะอดคิดไม่ได้ว่าที่ที่คุณลุงแมททิวพามาเที่ยวนั้นช่างไกลจากบ้านของเขาเหลือเกิน

พอมาถึงที่ซูปเปอร์มาเก็ตลุงแมทก็สั่งให้แบมแบมลงไปซื้อของ เด็กน้อยที่ยังดีใจไม่หายซื้อของตามคำสั่งเสร็จเดินออกมาก็ไม่เจอคนที่พามาเสียแล้ว ในยามนั้นเด็กน้อยวัยสิบสามปีตระหนักได้แล้วว่าตัวเองนั้นโดนทิ้ง ลุงแมทกับแม่แท้ๆของเขาวางแผนกันให้นำเขามาทิ้งที่นี่ ทำเหมือนกับเขาเป็นหมาข้างถนนที่เก็บไปเลี้ยงแล้วได้ตัวใหม่มาก็ไม่สนใจใยดีกันอีกต่อไป

เขารู้ว่าลุงแมทเกลียดเขา แบมแบมรู้ทุกอย่างแต่พยายามไม่ใส่ใจเพราะไม่อยากมีปัญหา ลูกติดของลุงแมทที่พามาอยู่ในบ้านด้วยน่ากลัวสำหรับแบมแบมมากเหลือเกิน พี่ชายตัวโตพยายามที่จะปลุกปล้ำข่มเหงเขาทั้งๆที่เขาเป็นผู้ชาย พอแบมแบมไปฟ้องลุงแมทกับแม่ พี่ชายก็ป้ายสีหาว่าเด็กอย่างเขาเป็นคนให้ท่าเอง หลังจากนั้นแบมแบมก็จะคอยหลบหลีกพี่ชายตัวโตทุกครั้งที่เจอกัน จนถึงวันที่แบมแบมกลายเป็นหมาหัวเน่าอย่างสมบูรณ์ แม่ของเขาท้อง ท้องกับลุงแมทที่เกลียดเขาอย่างกับอะไรดี และแม่ก็คงเห็นเขาเป็นภาระอีกเช่นกัน ถึงได้รวมหัวกันเอาเขามาทิ้งไว้ที่นี่ยังไงล่ะ

เด็กน้อยผู้น่าสงสารเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย ทั้งหิวโหยและอ่อนล้า ของที่ซื้อมานั้นก็โดนคนตัวใหญ่น่ากลัวขโมยไปจนไม่เหลืออะไรติดตัวมาให้รองท้องเลย

มือเล็กเดินกุมท้องตัวเองเดินไปข้างหน้าพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาอีกครั้งหลังจากที่แห้งเหือดไปแล้ว เดินก้มหน้าก้มตาจนชนเข้ากับใครบางคนโดยบังเอิญ แบมแบมเงยหน้าขึ้นไปมองก็เจอกับใบหน้าที่จัดว่าหล่อเหลาในสายตาของเขามากๆ ผู้ชายที่ใส่ฮู้ดสีดำก้มลงมาพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงใจดีให้ใจดวงน้อยสั่นระรัวด้วยความดีใจ

“หิวใช่ไหมเด็กน้อย ไปกินข้าวที่บ้านฉันไหม”

ด้วยความที่เป็นเด็กหัวอ่อนและมองโลกในแง่ดีเกินไปของตัวเองทำให้แบมแบมพยักหน้าตอบคนตรงหน้าและเดินตามแรงจูงของเขาไปอย่างง่ายดาย

‘มาร์ค’ ผู้ชายใจดีในสายตาของเด็กตัวเล็กบอกกับเขาว่าชื่อมาร์ค มาร์คพาแบมแบมเดินไปเรื่อยๆโดยที่ไม่พูดอะไรเลยสักคำ

มาร์คพาแบมแบมเดินมาถึงบ้านหลังเล็กๆที่ไม่น่าอยู่และเหมือนจะไม่มีใครอยู่เลยแต่กลับมาแสงไฟเล็กจากในบ้านส่องออกมาให้พออุ่นใจว่าเขาไม่ได้โดนหลอกมา หรอ?

เท้าเล็กเดินตามเจ้าของบ้านเข้าไปในบ้านค่อนข้างรกและสกปรก มาร์คบอกกับแบมแบมว่าเขาอยู่กับเพื่อนอีกสองคน ชื่อ ‘เจบี’ และ ‘แจ็คสัน’ แต่ในคืนนี้จะมาแค่มาร์คเท่านั้นที่อยู่ที่นี่เพราะเพื่อนที่มาร์คพูดถึงนั้นออกไปทำงาน

คนตัวสูงจัดการหาข้าวหาน้ำให้เด็กตัวผอมกินอย่างที่ปากพูด พร้อมทั้งหาชุดที่คิดว่าเล็กที่สุดมาให้เด็กมอมแมมตรงหน้าอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อจะเข้านอนด้วยกัน

แบมแบมกินข้าวเสร็จก็ล้างจานให้เป็นการตอบแทนเจ้าของบ้านและหยิบเสื้อผ้าที่อีกคนหาให้เข้าไปในห้องน้ำชำระร่างกายที่มอมแมมมาทั้งวันออกจนกลับมาสดใสดังเดิม ชุดที่อีกคนให้มาดูเหมืนจะใหญ่กว่าตัวของแบมแบมมากโขเพราะเขายังเด็กแบมแบมจึงใส่แค่เสื้อยืดตัวใหญ่นั่นและกางเกงขาสั้นตัวเดิมออกมาจากห้องน้ำ

มาร์คจัดการที่หลับที่นอนให้เป็นอย่างดี แบมแบมเดินมาล้มตัวลงนอนข้างๆมาร์คบนฟูกนอนเก่าๆแล้วเอ่ยขอบคุณอีกคนเบาก่อนที่จะผล็อยหลับไปด้วยความเมื่อยล้าที่เจอมาทั้งวัน

“อืออ.. อ๊ะ”

TBC.

ทวงฟิคหรือพูดคุยกันอีกช่องทางได้ที่

Twitter : @_Ploymini