ในยุคที่โซเชียลเน็ตเวิร์คเป็นแขนขา ยุคที่สมาร์ทโฟนเป็นหัวใจ

ยุคที่หนุ่มสาวจีบกันทาง line และ application

ถ้าตื่นเช้ามาแล้วมีคนมาบอกให้คุณไปแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จัก หรือที่เรียกว่าคลุมถุงชน คุณคงค้านหัวชนฝาหน้าสู้คอมพ์ไม่ยอมอย่างแน่นอน

รุจี ก็เช่นกัน สาวสวยอย่างเธอ เฟรนด์เป็นพัน คนไลค์เป็นร้อย

สตรียุคออนไลน์ความมั่นใจเต็มอินสตราแกรมต้องเป็นฝ่ายเลือกเอง

สเป็คผู้ชายในฝัน ต้องอายุห่างกันไม่เกิน 5 ปี ต้องเป็นคนโรแมนติก เอาใจเก่ง ใจเย็น คุยสนุกและน่ารัก

ไม่หล่อ ไม่ขาว ไม่ครบคุณสมบัติ ไม่รับแอดเป็นเฟรนด์ (ย่ะ)

แต่แล้ว มีคำขอแต่งงานสายตรงมาจากนักธุรกิจหนุ่มนาม ภาคี

ภารกิจดูตัวก็เริ่มขึ้น

ดูโปรไฟล์แล้ว เป็นถึงเจ้าของบริษัท โอเค แต่เหลือบมองอายุ...เกือบสี่สิบ!!

ไม่กล้ากดไลค์!

คิดยังไงมาขอบัณฑิตหมาด ๆ อย่างเธอไปเป็นคู่

อยากได้ผะ เอ้ย สามี นะ ไม่ได้อยากได้พ่อ

ไม่ได้อยากเป็นหญ้าอ่อน

ไม่ได้ชอบคนแก่

ไม่ใช่สเปค...

แต่ทำไม๊ ทำไม ถึงได้ใจอ่อนตกลงไปแล้วววว //เสียงอ่อย