‘ท่านเห็นข้าเป็นเพียงบุรุษผู้หนึ่ง หรือคนรักของท่านกัน’

คำถามที่คอยวนเวียนอยู่ภายในหัวใจ ทว่าข้ากลับมิเคยเอื้อยเอ่ยออกมาเลยสักครั้ง แม้เขาจะใจร้ายกับข้าเพียงใด ข้าก็ยังเชื่อมั่นในคำสัญญาว่าจะรักมั่นเพียงข้าผู้เดียว บุรุษผู้ที่ข้าฝากชีวิตไว้ในอุ้งมือเขา จนกระทั่งวันที่ข้าตายด้วยน้ำมือเขา ข้าถึงได้เข้าใจ

มันเป็นเพียงคำลวงให้ข้าตายใจ ให้ข้ารักเขาจนหัวปักหัวปำ ยอมเป็นบันไดให้เขาใต่ไปสู่ความสำเร็จ เพราะข้าคือสวะไร้ค่าในสายตาของทุกคน !!

ชีวิตใหม่ในครั้งนี้ ข้าจะเป็นผู้ลิขิตมันด้วยตนเอง!! ข้าจะมิยอมมอบใจให้ผู้ใดอีก ทว่า เหตุไฉน ‘เขา’ บุรุษผู้น่ารักเกียจ ศัตรูคู่อาฆาต เมื่อครั้งอดีต ถึงได้คอยมาป้วนเปี้ยนอยู่รอบกายข้า หัวใจที่คิดว่าเจ็บปวดจนด้านชา กลับมาเต้นกระหน่ำ เพราะบุรุษหน้าตายนั่นเพียงผู้เดียว!! 

‘ทะ ทะ ท่าน กล้าจูบข้า!!’

‘ต้องให้ข้าย้ำเตือนหรือไม่ ฮืม’

‘ท่านมันบุรุษน่าชัง ข้าเกลียดท่าน!!’