การได้มอบเลือดให้ว่าที่ราชาแวมไพร์...ถือเป็นหน้าที่อันทรงเกียรติ

อาจเป็นเช่นนั้นสำหรับเผ่าพันธุ์ของพวกเขา แต่ไม่ใช่กับเธอ...ที่เป็นเพียงมนุษย์

+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+

‘อาทิตยา’ ถูกผลักให้นอนลงบนเตียงขนาดคิงไซส์ในห้องส่วนตัวสุดหรู ด้วยฝีมือเจ้าของนัยน์ตาสีอำพันเย้ายวนซึ่งกำลังจ้องเธอราวจะกลืนกินกันเข้าไปเสียเดี๋ยวนั้น เครื่องหน้าแบบชาวเอเชียผสมกับยุโรปอย่างลงตัว ทำให้เจ้าของร่างซึ่งตามลงมาคร่อมเธอดูราวกับเทพบุตร หากแต่หญิงสาวรู้ดีว่าเขาไม่ใช่

ฝ่ามือขาวซีดของชายหนุ่มแกะกระดุมชุดของเธอและแบะคอเสื้อออก ลิ้นสากลากเลียอ้อยอิ่งตั้งแต่ไหปลาร้าไล่ขึ้นมาบนต้นคอ ทำผู้ถูกรุกรานเกิดอาการร้อนวูบวาบ ก่อนมันจะอันตรธานหายไป เมื่อเขา 'กัด’ เธอเสียเต็มแรงในเวลาต่อมา

ความรู้สึกเจ็บแปลบแล่นไปทั่วร่าง ยามถูกเขี้ยวคู่คมแทงทะลุผ่านผิวหนัง แต่หญิงสาวกลับไม่ส่งเสียงร้องเจ็บปวดอย่างที่ควรจะเป็น เพราะรู้ดีว่าหากเธอโหยหวนฝ่ายตรงข้ามจะยิ่งรู้สึกพึงพอใจ ซึ่งเธอไม่ต้องการให้เขาสมหวัง

‘น่าหงุดหงิดชะมัด...’

ชายหนุ่มคิดพลางย้ำเขี้ยวของตัวเองให้ลึกลงไปกว่าเดิม คราวนี้ทำหญิงสาวถึงกับสะดุ้งเฮือก มือเล็กเกร็งจิกแขนเสื้อของเขาแน่น ทว่าเธอก็ยังไม่ยอมส่งเสียงโอดครวญออกมา ริมฝีปากสีระเรื่อเม้มเข้าหากันกลั้นเสียงสุดความสามารถ ยิ่งเพิ่มความต้องการให้เขาอยากเอาชนะเธอ

แวมไพร์หนุ่มถอนเขี้ยวของตนออกหลังจากดื่มด่ำกับรสเลือดซาบซ่านจนอิ่มเอม หญิงสาวใต้ร่างถอนใจ เพราะคิดว่ามื้ออาหารของเขาจบลง แต่เมื่อเธอยันกายลุกขึ้นนั่ง เขากลับรั้งตัวเธอให้ไปคร่อมอยู่บนตัก นัยน์ตาสีอำพันคมกริบจ้องมองเธออยู่สักพัก ก่อนจะวางฝ่ามือเย็นเฉียบทาบลงบนหน้าแก้มแดงปลั่งของหญิงสาว

“คะ...คุณอิ่มแล้วใช่ไหมคะ”

แม้รู้สึกถูกใจเสียงและร่างกายที่สั่นเทาราวลูกนกตกจากรัง แต่เพียงเท่านั้นก็ยังไม่ทำให้ความต้องการของเขาถูกเติมเต็ม

“!!!”

อาทิตยาสะดุ้งวาบ เมื่อเจ้าของริมฝีปากสีซีดใช้ฟันเขี้ยวคู่คมครูดปากแผลของเธอไปมา ร่องรอยที่เขาเพิ่งทำเอาไว้สดๆ ร้อนๆ จึงระบมหนักขึ้น สร้างความเจ็บปวดจนร่างของเธอสั่นเกร็งรุนแรง

“เจ็บรึเปล่า”

เธอพยักหน้าถี่ๆ ทว่ามันไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ

“บอกฉันสิ...”

“คะ?”

“บอกฉัน...ว่าเธอรู้สึกยังไง…”

“ฉันเจ็บค่ะ”

“ไม่ใช่...”

“?”

“ร้องสิ...ครวญครางออกมา...ทำให้ฉันรู้ว่าเธอทรมานแค่ไหน...”

ใช่...มันคือสิ่งที่เขาต้องการ เสียงร้องโหยหวนจากร่างเล็กที่ติดนิสัยชอบต่อต้าน เขาต้องการสั่งสอนให้เธอได้รู้ว่า หากทำให้เขาไม่พอใจจะมีบทลงโทษแบบไหนรออยู่

แต่เมื่อมองไปยังอาภรณ์หลุดลุ่ยบนเรือนร่างอ้อนแอ้น คอเสื้อเชิ้ตซึ่งถูกแบะออกจนเผยให้เห็นผิวขาวเนียนเจือไปด้วยสีเลือดฝาดเหนือเนินเนื้อกลมกลึงที่โผล่พ้นบราออกมา ก็แทบทำให้เขาอยากเปลี่ยนไปทำอย่างอื่นให้เธอครางกระเส่าออกมาแทน

แต่มันยังไม่ถึงเวลา...

หากเปรียบเป็นผลไม้เขาก็ต้องการรอให้เธอสุกงอมเต็มที่ แล้วค่อยเก็บเกี่ยวกลืนกินเธอเสียให้อิ่มหนำ ให้สาสมกับที่รอมานานแสนนาน

ไวเท่าความคิดชายหนุ่มก็สะกดความปรารถนาที่เริ่มก่อตัว ด้วยการประกบปากลงบนต้นคออีกฝั่งของหญิงสาว และย้ำหนักๆ ลงไปบนผิวเนื้อนุ่มนิ่ม จนทำให้เส้นเลือดฝอยบริเวณนั้นแตก ค้างอยู่สักครู่ก็เงยหน้าขึ้นมองร่องรอยสีกุหลาบบนต้นคอขาวผ่องอย่างพึงพอใจ

มันคือเครื่องหมายซึ่งจะทำพวกสะเออะที่จ้องจะงาบเธอทั้งหลายได้รู้ว่า อย่าริอ่านยุ่งกับของของเขา!

+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+

นิยายเรื่องนี้มีสองภาค เรื่องนี้จะเป็นภาคที่หนึ่ง ภาค รัตติกาลสีกุหลาบ

คำเตือน : ความสัมพันธ์ของพระ-นางเรื่องนี้ค่อยเป็นค่อยไป ไม่ได้ตกหลุมรักกันรวดเร็ว แต่ก็ไม่ช้าเกินไป

นิยายเรื่อง BL00DY LOVE เหยื่่อรัก สัังเวยเลือด ภาค รัตติกาลสีกุุหลาบ และ ภาคคำสาปสายโลหิต

©สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558

ห้าม มิให้ผู้ใดละเมิด ดัดแปลง ทำซ้ำ หรือลอกเลียนแบบเนื้อหาหรือส่วนใดส่วนหนึ่งในบทความโดยเด็ดขาด

หากฝ่าฝืนจะถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย

นิยายเรื่องนี้ ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์บีทูเอส