พัทธ์ แพททริก บุณยกร เจ้าของบริษัทบุณยกรกรุ๊ป หนุ่มลูกครึ่งไทย-อังกฤษผู้หล่อเหลาปานเทพบุตร แสนเจ้าเล่ห์ เจ้าชู้และไม่เคยรักใครจริง เขาไม่เคยคิดเลยว่าคู่หมั้นคู่หมายของตนเองที่เคยปรามาสเอาไว้ว่าเป็นเพียงเด็กกะโปโล หัวกระเซิง ฟันเหยิน จะกลายมาเป็นสาวน้อยทรงเสน่ห์ได้ในเวลาเพียงห้าปี การพบกันอีกครั้ง จากเด็กน้อยหัวอ่อนน่ารัก กลายเป็นสาวจอมพยศและแสนเย่อหยิ่งจนเขานึกอยากจะเอาชนะ และครอบครองเป็นเจ้าของเธอแต่เพียงผู้เดียว

หยาดพิรุณ ชัชวาลย์กุล ตัดสินใจไปเรียนต่อที่ออสเตรเลีย หลังจากได้ยินเต็มสองรูหูว่าเธอเป็นเพียงเด็กขี้เหร่ และไม่ใช่เสป็คของเขา ห้าปีที่อยู่ที่นั่น เธอพยายามอย่างมากที่จะลืมผู้ชายคนนี้ แต่เอาเข้าจริง เมื่อได้พบกันอีกครั้ง เธอก็ได้รู้ว่าไม่เคยลืมเขาได้เลยและเขาปั่นป่วนในหัวใจจนยากจะต่อต้านอีกด้วย

แม้จะพยายามปฏิเสธไม่แต่งงานกับเขา แต่เพราะความเจ้าเล่ห์และช่างวางแผน ทำให้เธอต้องตกหลุมพรางตกเป็นภรรยาของเขาอย่างจำยอม

“บอกพี่สิ สาวน้อย” เสียงกระซิบสั่นพร่าดังอยู่ข้างหู “บอกพี่ว่าเธอรักพี่”

สมองของเธอหมุนติ้ว ทั้งสับสน วุ่นวายและเลื่อนลอย มือของเธอขยับเคลื่อนไหวไปมา สัมผัสได้ถึงผิวอันเรียบรื่น หนั่นแน่น และแข็งแกร่ง ก่อนจะสะท้านเฮือกเมื่อเขากดย้ำลงบนใจกลางเรือนร่าง หยอกเย้า ยั่วยวนจนทำให้เธอแทบผวา โผเข้ากอดรัดเขาด้วยความทรมาน

“บอกพี่สิ น้องน้อยของพี่”

หยาดพิรุณกัดริมฝีปากแน่น สะบัดศีรษะอย่างแรงต่อต้านความปรารถนาที่กำลังแผดเผาเธออย่างรุนแรงในขณะนี้

“ปากแข็ง” เขากระซิบชิดเนื้อนวลตรงซอกคอหอมกรุ่น ประทับรอยคิสมาร์คลงไป ดูดดึงขบเม้มจนเกิดเป็นรอยแดง “ทั้งดื้อ ทั้งพยศ” เขาเลื่อนริมฝีปากขึ้นมา จนถึงเรียวปากอิ่มสั่นระริก แต่ก่อนจะทาบทับลงไปก็อดต่อว่าด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กๆไม่ได้

“แบบนี้ต้องลงโทษให้หนัก”

ริมฝีปากแดงช้ำเผยออ้า แต่ไม่ทันได้ทุ่มเถียง ต่อกร หรือร้องห้าม เขาก็ครอบครองมันไว้ในอุ้งปากเสียแล้ว ดูดกลืนเสียงทุกเสียงของเธอให้กลืนลงไปในคอของเขา ไม่เว้นแม้แต่เสียงครางผะแผ่ว กึ่งทรมานกึ่งเป็นสุข เมื่อมือของเขาเร่งเร้าและจุดไฟปรารถนาในกายเธอให้โหมแรงอย่างไม่รู้เบื่อ