ร้ายมาร้ายกลับ...รักกูให้ทันเเล้วกัน.

[มาวินxฝันหวาน]

โดย.miko.haru

นิยายเรื่องนี้เป็น ชายรักชาย ใครรับไม่ได้กดออกเลยนะคะ

อาจมีคำพูดหรือเนื้อที่ดูรุนเเรงต้องขอโทษด้วยนะคะ

บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อหา

ขอนำภาพมาเเต่งเติมให้ถึงอารมณ์การอ่านกันนะคะ

ติชมได้ค่ะ ว่าได้เเต่อย่าเเรงนะคะ 

______________________________

เเนะนำตัวละครหลัก

มาวิน[Marvin...]

เด็กปี1 คณะวิศวะรุ่นน้องสายรหัสพี่ฝันหวานอดีตเดือนมหา'ลัย ร้ายลึก ขี้หวงอยากได้อะไรก็ต้องได้ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสิ่งของก็ไม่ให้ใครเเตะถ้าไม่เชื่อก็ลองดูเเล้วจะรู้ว่า มาวิน คนนี้จะทำให้รุ่นพี่อย่าง'ฝันหวาน' เป็นของตนเองให้ได้

"รุ่นพี่ไม่มีทางหนีไปจากผมได้หรอก หึ"

.....................................................................................................................

ฝันหวาน[Fanhwan_kawin]

รุ่นพี่ปี 2คณะวิศวะ สายรหัสไอ้หล่อสายโหด ถึงกูจะชอบยั่วก็ใช่ว่าจะได้ง่ายๆอย่างที่มึงทำหรอกนะ จำไว้ครั้งหน้ากูเล่นงานมึงเเน่ 'มาวิน' เตรียมใจไว้ได้เลยครั้งนั้นเเค่ประมาทเเต่ครั้งนี้ ฝันหวาน ต้องเเก้เเค้นให้ได้!!

"ก็ไม่เเน่ กูไม่มีทางเป็นของมึงเเน่นอน!!"

..........................................................................................................................

 "รุ่นพี่...อยากได้อีกงั้นเหรอ" น้ำเสียงแหบพร่าก้มลงต่ำมากระซิบข้างใบหูขาว ที่ตอนนี้กำลังหน้านิ้วคิ้วขมวดอย่างไม่พอใจ

"ฝันไปเหอะ!! กูไม่อยากนอนกับมึงซ้ำสอง" ผมหันไปเหวี่ยงใส่ร่างสูง ที่กำลังอมยิ้มชอบใจ มันน่าหงุดหงิดจริงๆเเผนที่ผมวางไว้ล้มไม่เป็นท่าอย่างนี้ ทั้งๆที่อย่างจะให้มันคลั่งตามด้วยซ้ำไป 

"ก็ไม่เเน่มีครั้งเเรกก็ต้องมีครั้งสอง" มันว่ายิ้มๆก่อนที่จะค่อยๆลูบไล้ไปมาตรงเเผ่นอกบางๆของผม เเต่มันไม่ทำให้รู้สึกดีสักนิดตอนนี้ผมหัวเสียสุดๆ ให้ตายสิ!! นอกจากเเผนจะล้มเหลวเเล้วผมยังต้องเสียความบริสุทธิ์ให้กับมันอีกหน้าขายหน้าจริงๆ

"มันจะไม่มีวันเกิดขึ้นอีก!!" ผมตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว เเละมันคงไม่เกิดขึ้นอีกครั้งอย่างที่มันว่าเป็นเเน่ ว่าเเล้วผมก็ฝืนยันกายขึ้นจากเตียงนุ่มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเเต่เจ็บ เเรงมันเยอะชิบ มึงแม่งไม่ใช่คนเเล้ว!!

__________________________

"มึงมันเ**ย ปล่อยกูสักทีสิวะ ไอ้วิน ไปกับมันเเล้วขังกูไว้ทำไม!!"ร่างบางดิ้นไปมา ทั้งทุบทั้งตีอย่างเเรงเเต่ร่างสูงก็ไม่ยอมปล่อยมือสักที ซ้ำยังบีบเเน่นกว่าเดิม เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ฝันหวานก็อยากจะร้องไห้ออกมาทันที กระบอกตาร้อนผ่าวอย่างบอกไม่ถูก

"พี่ฝัน ถ้าพี่ไม่หยุดผมจะเอามันตรงนี้เเหละ ให้ทุกคนเข้ารู้ว่าพี่เป็นของใคร"มาวินกดเสียงเข้มต่ำเรียกชื่อพรางมองไปที่ฝันหวาน ร่างบางหยุดชะงักเพราะคำว่า'เอา' คนตัวเล็กยืนนิ่งสักพักก่อนจะเอ่ยออกมาอีกที

"อย่ามาเรียกชื่อกู ปล่อยไอ้สัด!!วิน มึงจะขังกูไว้อีกนานเเค่ไหน! กูไม่อยากอยู่กับคนอย่างมึง ในเมื่อมึงไปกับมันก็ปล่อยกูสิวะ!!"คราวนี้ร่างเล็กกดเสียงต่ำบ้างมาวินรู้สึกถึงความโมโหที่มีอยู่ในตัว ไม่อยากให้ฝันหวานเป็นอย่างนี้เลย เค้าไม่ชอบ 

"ฝันเป็นคนเลือกเองนะที่ให้ผมทำเเบบนี้"ร่างสูงฉุดกระชากร่างเล็กอย่างเเรงพร้อมกับบีบมือเเน่นขึ้นกว่าเก่าด้วยความโมโหที่ ฝันหวาน ไม่ฟังที่เค้าพูดเอาเเต่ตีโพยตีพายกับผู้ชายอีกคนที่มาเกาะเเกะเขา มาวินไม่เคยคิดกับใครนอกจากฝันที่เขาโหยหามาตลอด เเต่ตอนนี้ทุกอย่างกำลังจะจบ

ผมกลัว ผมอยากให้พี่ฝันเข้าใจเเละมั่นใจในตัวผมต่อให้ผมเป็นมาเฟีย เป็ยเ**ยตัวหนึ่งผมอยากให้พี่หันมารักผมบ้างก็เท่านั้น

 _______________________

 ถ้าคิดจะร้ายลึกมันคิดผิดเเล้วล่ะที่เล่นกับฝันหวานคนนี้ 'ร้ายมาร้ายกลับ'ไอ้ฝันคนนี้ไม่เคยโกหก ไม่เคยเอาเปรียบใครถ้าคิดว่ากลัว ก็เข้ามา...เเล้วจะได้เห็นดีกัน

    เเต่ขอเตือนไว้อย่างถ้าจะเข้ามาทำให้รักก็คิดใหม่ซะ!เพราะถ้ารักเเล้วรับรองว่าไม่ปล่อยเเน่นอน

--------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอฝากเรื่องนี้ไว้ในใจของหลายๆคนด้วยนะคะ...

miko.haru