รายละเอียด
ฉันที่กำลังว่างงานได้ถูกเชิญไปสอนที่โรงเรียนแปลกประหลาดแห่งหนึ่ง ก็จะไม่ให้แปลกได้อย่างไร ฉันไม่ได้เรียนจบครู ไม่ได้ถือว่าประสบความสำเร็จในชีวิต แถมชีวิตยังบัดซบ ทำอะไรได้เกือบทุกอย่าง แต่ทำไม่ได้ดีเลยสักอย่าง พูดเองแบบนี้แล้วอยากจะร้องไห้ นิสัยก็ขวางโลก มนุษยสัมพันธ์ก็ไม่ค่อยมี ไม่ได้รักเด็ก ไม่มีคุณสมบัติของนางงาม? บุคลิคก็ไม่ดีเพราะฉันอ้วนมากแถมเดินหลังค่อมด้วย เป็นแบบนี้แล้วยังให้ไปสอนนักเรียนมันจะแปลกเกินไปหรือเปล่าคะ?
------------
"แค่เป็นมนุษย์ก็ให้สอนได้แล้วค่ะ"
"ห๊าาาาาา!!!"
------------
"นี่นักเรียนเป็นเด็กเป็นเล็กมาเรียกครูแบบนี้ไม่ได้นะคะ"
"แล้วครูอายุเท่าไรล่ะ.. ครับ"
มาถามอายุผู้หญิงแบบนี้ได้ยังงัย หลังจากนี้ต้องสั่งสอนสักหน่อยแล้ว ถึงเด็กนี่จะหน้าตาก็หล่อขั้นเทพก็เถอะนะ เห้ออ~ เด็กสมัยนี้ ตอบๆ ไปให้มันจบๆ แล้วกัน
"ครู 30 แล้ว"
"ก็แค่ 30 แล้วครูรู้หรือเปล่าว่าฉัน.. ผม.. เห้อ~ รู้หรือเปล่าว่าผมอายุเท่าไร?"
ฉันกรอกตามองบน ก่อนจะตอบด้วยเสียงเอือมระอา..
"เธอก็คงจะประมาณ 17 - 18 อยู่ ม.ปลายใช่ไหม"
พอได้ยินคำตอบฉัน เด็กนี่ก็กรอกตามองบนลอกเลียนพฤติกรรมของฉันเมื่อสักครู่ไม่มีผิด ไม่ได้การแล้ว ฉันต้องทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดีสิ ต้อง.. คิดปลงกับตัวเองยังไม่ทันจบเขาก็พูดขึ้นมาเสียก่อน
"47 แล้ว ปีนี้ผมอายุ 47 ถึงพวกเราส่วนใหญ่จะไม่ค่อยได้นับอายุกันเสียเท่าไรก็เถอะ"
"ห๊าาาา า!!! คุณพระ"
คุณพระเจ้าคะ! เขาต้องมุสาอิชั้นแน่ๆ!!
------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งแบบจริงๆจังๆ เรื่องแรก สถานที่และบุคคลในเรื่องเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมาทั้งสิ้นไม่มีอยู่จริง หากมีข้อผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ขอฝาก 'นายารา' ไว้กับมิตรรักนักอ่านที่บังเอิญผ่านมาทุกท่านด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ 😁