"พี่ภพ.....พี่ยังรักลิตาอยู่ไหม...ยังเคยมีเศษเสี้ยวที่ยังมีน้องอยู่ในใจบ้างไหม....ฮือ...ฮือ..."

หญิงสาวน้องร้องไห้ทั้งน้ำตาในขณะที่ตัวเธอกำลังเข้าห้องผ่าตัด ซึ่งเธอต้องการได้ยินคำตอบจากชายหนุ่มที่เธอใฝ่ฝันมาตลอด แต่อยู่ๆเขาก็หายไปจากเธอ แต่ตอนนี้วินาทีนี้เขาอยู่ตรงหน้าของเธอ และกุมมือของเธอให้แน่นที่สุด ก่อนจะปล่อยมือแล้วมองดูเธอเข้าไปในห้องผ่าตัด

"พี่ยังคงรัก แต่พี่ก็คบเขาไปแล้ว พี่ไม่อาจทิ้งเขามาโดยไม่มีเหตุผล น้องหน้าจะถามพี่ให้เร็วกว่านี้ ไม่งั้นเมื่อวานพี่ไม่คงตกลงเป็นแฟนกับเขา"

ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แต่พ่อแม่ของลิตายังคงยืนอยู่ และมองดูชายคนที่ทำให้ลูกรู้จักกับความรัก แต่รักครั้งแรกของเธอกลับต้องแรกด้วยความเจ็บปวดตามทีหลัง

"เดี๋ยวน่ะ......น้องพูดว่าอะไรน่ะ"

ผมเงียบกับสิ่งที่ผมได้ยินจากปากของน้องเขา ผมไม่คิดว่าน้องจะพูดกับผมจริงๆ

"แอบปลื้ม...ชอบพี่เหรอ" ^^

ผมก็ยังชอบแกล้งน้องเขาอยู่เหมือนเดิม ถึงแม้ผมจะไม่ค่อยชอบผู้หญิงก็ตามเถอะ แต่...กับน้องเขามันไม่ใช่น้องเขาไม่เหมือนใคร...ผมต้องลองเปิดใจแล้วใช่ไหม

"ไมรู้...บอกแล้วไง ว่าให้ลืมที่น้องพูดเมื่อกี้"

ทำไมใจมันเต้นแรงจัง ทำไมมันแรงขึ้นเรื่อยๆ....โอ้ย!!!!ร่างกายฉันทำไมมันเจ็บปวดแบบนี้ ทำไมตาฉันค่อยๆปิดลง...จน..............................

.

.

.

เรื่องราว บทสรุปของความรักจากที่คนรัก ครอบครัว และเพื่อนๆ จะเป็นยังไง ติดตามคลื่นสัญญาณของหัวใจ

ลลิตา หญิงสาวแสนอาภัพที่จะต้องเกิดมาพร้อมกับโรคที่ตัวเองไม่ได้ก่อขึ้น แต่เธอก็ต้องสู้กับโรคนี้โดยตลอด โดยที่มีคนรู้ว่าเธอเป็นโรคนี้ไม่กี่คน เเม้แต่เพื่อนที่เธอสนิทเธอก็ไม่บอก.... เธอเป็นนักศึกษาปี1ของวิทยาลัยชื่อดังของเมืองอิมเมนซาน นิสัย ดี ยิ้มง่าย แต่ในใจเต็มไปด้วยความเจ็บปวด กวน...

ปัณภพ ชายหนุ่มอายุ 18 ปี เป็นคนหน้านิ่ง ทำตัวนิ่งๆ ชอบอยู่คนเดียว แต่จริงแล้วเป็นเกราะป้องกันคนอื่นไม่ให้ใครเข้ามาโดยเฉพาะผู้หญิง เพราะสำหรับเขา ผู้หญิงเป็นอะไรที่เขาไม่ชอบ...เอาซะเลย เพราะไม่ใช่คนโรแมนติก เขาต้องการคนที่เข้าใจในตัวเขาเป็นแต่คนที่เข้ามาเป็นเพราะหน้าตาที่ดีของเขานั้นเอง คนส่วนใหญ่คิดว่าเขาเป็นเกย์ เพราะไม่เคยมีแฟนเลยสักคน แถมยังสนิทกับเพื่อนผู้ชายที่ไปไหนมาไหนด้วยกันและแถมยังพาเขามานอนที่บ้าน.....คือไรอ่ะ???