ใต้ซุ้ม ดอกคำใต้ ซุ้มหลังคามุงด้วยใบจาก มีกอเฟื่องฟ้าคลุม กำลังออกดอกสีม่วงอ่อนสะพรั่ง

เสาวภานั่งหน้าเหรอรอรุ่นพี่ อยู่ใต้ซุ้ม

ลมพัดโชยมาเบาๆ ทำให้ผมของเธอพริ้ว เคลียแก้มเนียล เธอนั่งรอเพื่อนคนอื่นๆ

ที่อยู่ในซุ้มเดียวกันที่เป็นเด็กจากอำเภอดอกคำใต้

กระเป๋าเดินทางของเธอวางอยู่ใกล้ๆ หัวใจเธอเต้นระทึกด้วยความตื่นเต้นที่จะได้ไปรับน้องใหม่ หัวใจดวง

น้อยๆพร้อมที่จะอ้ารับ ความแปลกใจ ในกลิ่นอายของรั้วจุฬา

ผู้ชายหน้าหวานคนหนึ่งโผล่เข้ามาในซุ้ม หวัดดีจ่ะ ฉันชื่อ แซม เขายิ้มให้เธออย่างใส เสียงใสๆของผู้หญิง

ดังออกมาจากร่างเพรียวๆ ผมข้างหูถูกเกรียนเรียบได้รูปทรง

เสาวภาตกใจ ทันทีที่เขาสบตาเธอ เหมือนมนขลังค์สะกดให้โลกทั้งโลกหยุดนิ่งไม่ไหวติง

เธอให้ยินเสียงตัวเองตอบรับว่า หนู ชื่อเสาวภาค่ะ ....