“ ไม่เป็นไรนะ แล้วทุกอย่างจะผ่านไป ”

พยาบาลสาวพูดประโยคนี้กับเด็กชายเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ แต่มันไม่มีประโยชน์อะไรเพราะถึงแม้ใครต่อใครจะรู้ว่าเขาถูกรังแกหนักแค่ไหน แต่พอรู้ว่าใครรังแกเรื่องทุกอย่างก็เงียบ...

ไม่มีใครเปิดปาก ไม่มีใครยื่นมือมา ไม่มีใครอยู่ข้างเขา

มีแค่ความสงสารและคำพูดปลอบใจว่าทุกอย่างจะผ่านไป

แต่มันเมื่อไหร่กันละ?

เขายังต้องรออีกนานแค่ไหนกัน?

...หรือจนกว่าเขาจะตาย...

เขาอยากบอกว่าเขาไม่ได้ต้องการสิ่งเหล่านั้นเลยสักนิด ไม่เคยอยากให้ใครมาเห็นใจ ไม่ต้องมาพูดว่าสงสารเขามากแค่ไหน ไม่ต้องพูดให้กำลังใจอะไรทั้งนั้น สิ่งที่เขาต้องการมีเพียงแค่อย่างเดียว

...ความช่วยเหลือ...