“กรี๊ด!” เสียงแหลมกรีดร้องด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆ ก็เกิดอาการจุกเจ็บกะทันหัน เธอตื่นจากนิทรากลางคัน ลืมตามองไปรอบๆ อย่างหวาดผวา ร่างของเธอลงมานอนกองอยู่บนพื้นในสภาพมีผ้าห่มห่อพันรอบกาย สายตาสาดมองไปรอบๆ ก็เห็นร่างใหญ่ในฝันร้ายยืนเท้าสะเอวอยู่บนกระท่อมไม้ไผ่เหนือศีรษะของเธอ

“ตื่นได้แล้ว อย่ามาทำตัวขี้เกียจสันลังยาวที่นี่ เธอมีงานต้องทำ”

“...” มาเรียมเริ่มคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา ดวงตาแดงกล่ำกลอกกลิ้งคลอหน่วยสติเต็มไปด้วยความสับสน เธอไม่ได้ฝันไป...ความเลวร้ายที่เกิดขึ้นก่อนทุกอย่างจะดับวูบมันคือความจริง

เธอได้ถูกพรากเอาความสาวที่ควรหวงแหนไปเสียแล้วด้วยความโหดร้ายทารุณ...

“ไปอาบน้ำ...นี่เสื้อผ้าของเธอ!”

“โอ๊ย!” ยังไม่ทันขาดคำ เสื้อผ้าสีมอซอก็ถูกปาใส่หน้าจนหญิงสาวต้องหันหน้าหลบอัตโนมัติ แต่มันก็ยังโดนอยู่ดี เธอไม่มีเวลาในการตั้งสตินานนัก ร่างเล็กสั่นเทาค่อยๆ คลายผ้าห่มออกแล้วรวบเก็บเสื้อผ้าที่เขาโยนให้มากอดเอาไว้ เหลือบมองผู้ชายที่ทำร้ายเธอซึ่งกำลังก้าวเท้าเหยียบบันใดลงมา เขาเดินผ่านตัวเธอไปแล้วส่งสัญญาณมือให้เดินตาม มาเรียมรู้ดีว่าไม่มีทางเลือกอื่นให้เธอเลย รอบๆ นี้คงมีคนอื่นๆ ที่เธอพบเจอก่อนหน้าคอยควบคุมอยู่รอบๆ

ไม่มีทางที่เธอจะหาทางหนีได้ง่ายๆ เลย หญิงสาวสำรวจตัวเองก็พบว่าเธอไม่ได้สวมเสื้อผ้าของตัวเองแล้ว และความรู้สึกก็บอกให้รู้ว่าภายในร่มผ้านั้นไม่มีชุดชั้นในสวมทับแม้แต่ชิ้นเดียว เธอพอจะนึกออกว่ามันถูกเขาทำลายไม่เหลือชิ้นดีตั้งแต่ตอนนั้น ยับเยิน...ไปพร้อมๆ กับชีวิตทั้งชีวิตของเธอ

“เร็วสิ...” ชายหนุ่มหันมาตะคอกเสียงเข้ม ใบหน้ารกครึ้มเต็มไปด้วยหนวดเคราของเขาหันมองด้วยสายตาดุดัน มาเรียมรีบก้าวเท้าตามทันที ความรู้สึกร้าวระบมไปทั้งสรรพางค์กายทำให้เธอไม่อาจเร่งฝีเท้าได้เร็วนัก

แดนสรวงพาเธอลัดเลาะห่างจากที่ตั้งฐานมาพอสมควร หญิงสาวพอจะจำได้ว่ากระท่อมตรงนั้นไม่ใช่ที่ที่เธอถูกนำมาขังเอาไว้ในตอนแรก ตรงนี้มีเนื้อที่กว้างกว่าและมีกระท่อมอยู่มากกว่า เหมือนจะเป็นที่อยู่อาศัยถาวร ส่วนกระท่อมแรกนั้นเหมือนจะเป็นที่พักชั่วคราว

ความเย็นยะเยือกทำให้เธอกอดตัวแน่น แม้ตะวันจะแผดแสงจ้าทำให้รู้ว่าเวลานี้คงสายมากแล้ว แต่ในป่าในดงกลับยังคงสภาพอากาศชื้นเอาไว้ได้อย่างดี ยิ่งเสียงน้ำดังใกล้เข้ามา อุณหภูมิก็เหมือนจะยิ่งต่ำลงทุกทีๆ

“ถึงแล้ว...เราจะอาบน้ำที่นี่กัน”

“เรา...” หญิงสาวถามย้ำ มองไปรอบๆ พงไพรที่เต็มไปด้วยต้นไม้รกชัด เบื้องหน้าเป็นธารน้ำที่เธอไม่แน่ใจนักว่าใช่ที่เกี่ยวกับเมื่อวานหรือเปล่า แต่ตรงนี้มีน้ำตกตื้นๆ อยู่ด้วย ถัดลงมาก็เป็นแอ่งคล้ายสระมีก้อนหินน้อยใหญ่กั้นเป็นทำนบคล้ายเป็นฝีมือคนเสียมากกว่าจะเกิดจากธรรมชาติ

“ใช่...” ตอบพลางหันมาแสยะยิ้มแล้วถอดเสื้อตามด้วยกางเกงขายาวกองไว้ข้างๆ ตัวทันที มาเรียมยืนอึ้งอ้าปากค้างกับร่างใหญ่เปลือยเปล่าตรงหน้า

“นี่จะบ้าเหรอ...แก้ผ้าทำไม” เธอเอามือปิดตาแล้วหันหลังให้เขาทันที หารู้ไม่ว่าอีกฝ่ายกำลังเกินเข้ามาใกล้และใช้กำลังถอดเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ให้กลายสภาพเป็นเช่นเดียวกับเขา

“กรี๊ด!!”

“อย่ากระแดะไปหน่อยเลยน่า...มีซอกไหนมุมไหนบ้างที่ฉันยังไม่เห็น รีบๆ อาบน้ำจะได้ไปทำกับข้าวให้ทุกคนกิน”

“ฉันไม่ได้ไร้จิตสำนึกไร้ยางอายเหมือนกับแกนี่...ออกไปเลยนะอย่ามาแตะตัวฉัน” มาเรียมเต้นเร่าด้วยความอับอาย แม้เธอจะเติบโตในต่างแดนแต่เธอก็ถูกเลี้ยงดูอย่างคนไทยคนหนึ่ง อีกประการต่อให้เป็นผู้หญิงไทยหรือผู้หญิงชาติไหนๆ ก็คงไม่รู้สึกเฉยกับการเปลือยกายของเพศตรงข้ามซึ่งไม่เคยรู้จักกันมาก่อนอย่างแน่นอน

“เสียเวลา...มานี่!”

“ว้าย!” เธอถูกกระชากเข้าหาตัวเขา หญิงสาวดิ้นขลุกขลักขัดขืนเมื่อชายหนุ่มพยายามถอดเสื้อผ้าของเธอทิ้ง มันง่ายดายนักเพราะมีเพียงเสื้อม่อฮ่อมตัวใหญ่กับกางเกงขาก๊วยตัวโคร่ง ใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีร่างเล็กก็เปลือยเปล่าหลงเหลือแต่เนื้อแท้

“ก็แค่นี้แหละ หึ...”

ความแค้นฝังลึกสุดหัวใจ จะจองจำเธอเอาไว้ด้วยบาปที่ตนเองไม่ได้ก่อ 

ความเจ็บปวดทุกข์ทรมานที่ชายหนุ่มปรารถนา...คือสิ่งที่เธอต้องสังเวย

จอมใจมหาโจร

  แ ด น ส ร ว ง    แ ก ร เ ว ล

ลูกครึ่งไทยอังกฤษ มีพี่น้องสามคน เป็นพี่ชายคนโตที่เกิดและเติบโตที่เมืองนอกมาตลอดจนกระทั่งอายุสามสิบเขามาเที่ยวประเทศไทย และไม่ได้กลับไปบ้านเกิดอีกเลย... ชายผู้มีบาดแผลในหัวใจ ความแค้นเปลี่ยนให้เขาร้ายจนควบคุมตัวเองไม่อยู่ วิธีเดียวที่สามารถเยียวยาคือต้องให้คนที่สร้างรอยแผลบาดลึกนั้น...ได้รับการชดใช้

 ม า เ รี ย ม  นิ รั ต น์ ว ง ศ า 

สาวสวยที่ต้องกลายเป็นเหยื่อในสังเวียนแค้นเพราะมีส่วนเกี่ยวข้องทำกับการจากไปของมาลัย...น้องสาวแดนสรวง

คำเตือน : เนื้อหานิยายมีความรุนแรงและไม่สุภาพ ขอร้องน้องๆ ที่อายุไม่ถึง 20 ปีกรุณาเคารพตัวเองและใช้วิจารณญาณในการอ่าน เป็นนิยายแนวผู้ใหญ่ไม่เหมาะสมสำหรับผู้ที่อายุยังไม่บรรลุนิติภาวะ