บทนำ

"ความคิดนั้นเหมือนภูเขาน้ำแข็ง มีเพียงหนึ่งในเจ็ดของมันเท่านั้นที่อยู่เหนือน้ำ" - ซิกมันด์ ฟรอยด์

รถเก๋งสีขาวราคาแพงแล่นไปตามถนนที่คดเคี้ยวทอดยาวไปตามเส้นทางป่าเขาลำเนาไพร หญิงสาวหน้าหวานหยาดเยิ้มผมยาวดำขลับขับรถมาเพียงลำพัง เธอเปิดฟังเพลงโปรดปลดปล่อยอารมณ์ให้เตลิดเพลิดเพลินไปตามท่วงทำนอง กอปรกับทิวทัศน์ข้างทางที่สวยงามตามธรรมชาติ พลันให้คิดถึงเรื่องราวโรแมนติกชวนฝันตามเนื้อเพลง แต่ด้วยวัยสาวสะพรั่งใกล้จะเบญจเพศเช่นนี้ บางครั้งเธอจินตนาการว่ามีผู้ชายที่เธอชอบเข้ามาแสดงความรักกับเธอเพียงจับมือหรือจุมพิตเบาๆ แต่กลับรู้สึกวูบวาบไปทั้งตัว ยิ่งคิดถึงสมัยเป็นนักเรียนแพทย์ เธอเป็นดาวมหาวิทยาลัย มีชายหนุ่มชายแก่จ้องมองเธอทั้งวัน บางครั้งถึงกับถูกสายตาโลมเลียไปตามหน้าอกหน้าใจที่ตั้งเต้าเต่งตึง ลงไปถึงเอวคอดที่เว้ารับกับสัดส่วนอย่างเหมาะเจาะ สะโพกที่งามงอนดันกระโปรงขึ้นเป็นเนินสวย หรือแม้แต่เรียวขากลมกลึงขาวเนียนไม่มีริ้วรอยแม้แต่น้อยที่โผล่พ้นชายกระโปรงลงไปจนถึงปลายเท้า แม้เธอจะเขินอายและไม่พอใจอยู่บ้าง แต่ลึกๆแล้วมันทำให้ใจเต้นระรัวเสียวสะท้านไปถึงจุดศูนย์กลางเบื้องล่างทีเดียว ยิ่งยามนี้เธอออกรับราชการที่ต่างจังหวัดเป็นครั้งแรกไปอยู่อาศัยไกลจากเมืองหลวงอันเป็นภูมิลำเนาขนาดนี้ ย่อมทำให้เธอเหงาเป็นธรรมดา และนั่นทำให้ความคิดเหล่านี้ฟุ้งซ่านเป็นทวีคูณ