จากบางช่วงของเนื้อเรื่อง...

หลังจากได้ยินการปฏิเสธคำชวนของตนจากปากของสาวรุ่นตรงหน้าแล้ว องอาจก็เกิดอาการอึ้งไปชั่วขณะ มีความรู้สึกเหมือนว่าถูกเธอผู้นั้นตบเข้าอย่างจังแบบเต็มๆทั้งๆที่หล่อนยังไม่ได้ทำอะไรเขาแม้ซักนิดเดียว

“ทำไมล่ะแจ่ม ฉันมันเฉิ่มเบ๊อะมากมายนักเหรอ เธอถึงไม่กล้าที่จะควงฉันออกงานคู่กันในคืนนี้น่ะ”

“ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกล้ำเตี้ย เพียงแต่ฉันมีคู่ควงออกงานคืนนี้แล้วเท่านั้น”

แจ่มจันทร์ยักไหล่บอกเรียบๆ

“อะไรกันนี่เธอจะควงคนอื่นออกงานได้ยังไงกัน ก็เธอรับปากกับฉันไว้แล้วน่ะนี่”

องอาจโวยวายทวงสัญญากับเพื่อนหญิงของตนด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“นี่ล้ำเตี้ย!”

สาวรุ่นขึ้นเสียงโต้ตอบ

“ตอนที่เธอชวนฉันให้เป็นคู่ควงของเธอไปงานเลี้ยงต้อนรับฤดูหนาวของโรงเรียนในคืนนี้น่ะ จะว่าไปแล้วฉันยังไม่ได้รับปากรับคำอะไรกับเธออย่างเต็มปากเต็มคำเลยนะ ฉันเพียงแค่รับปากว่าเอาไว้ฉันจะให้คำตอบอย่างเป็นมั่นเหมาะอีกทีเท่านั้น...ขอโทษคำพูดของฉันเพียงแค่นั้นเธอก็มาตีขลุมว่าฉันจะไปกะเธอซะแล้วเหรอ นี่มันจะมากไปแล้วนะล้ำเตี้ย”

“แต่เธอก็น่าจะให้โอกาสกะฉันบ้างนะแจ่ม ฉันอุตส่าห์ฝึกกิจกรรมเข้าจังหวะด้านการเต้น

แบบลีลาศอย่างเต็มที่เลยนะนี่ ซึ่งการที่ฉันสามารถฝึกจนสามารถเต้นได้จนคล่องแคล่วก็เพราะมี

แรงบันดาลใจและความมานะจากเธอคนเดียวเลยจริงๆนะที่เป็นแรงกระตุ้น ไม่งั้นคนที่ได้คะแนนเกือบตกกับวิชากิจกรรมเข้าจังหวะทุกครั้งไปเช่นฉันคงไม่สามารถที่จะฝึกจนสำเร็จได้หรอก”

“แล้วไงล่ะ?”

แจ่มจันทร์ลอยหน้าถามอย่างไม่ยินดียินร้าย

“เธอก็ควรให้รางวัลกับความพยายามของฉันบ้างน่ะสิ”

องอาจสรุปง่ายๆเข้าข้างตนเองเต็มที่

“โนเวย์”

สาวรุ่นเชิดหน้าสวนคำ

“เธอตั้งใจฝึกหัดกิจกรรมเข้าจังหวะสำหรับการเต้นลีลาศนี่มันก็ดีอยู่แล้ว ฉันขอชมเชยว่าเธอมีความมุมานะดีเยี่ยม แต่จะมาบังคับอะให้ฉันต้องทำอย่างที่เธอต้องการ ขอร้องอย่ามาขี้ตู่ง่ายๆอย่างงั้น เพราะมันเป็นคนละเรื่องกันเลย!”

“แต่ว่าแจ่มจันทร์ ฉัน...”

แจ่มจันทร์ตัดบท

“ฉันไปก่อนล่ะ โน้นเพื่อนชายของฉันขับรถมารับออกไปหาอะไรกลางวันทานกันแล้ว และเธอถ้าอยากจะชวนฉันไปเป็นคู่ควงออกงานลีลาศคืนนี้ให้ได้ล่ะก็ หารถหยั่งของมาดแมนขับมารับสิแล้วฉันถึงจะยอมไปกะเธอ...แต่ถ้าไม่มีก็ตัวใครตัวมัน ฉันไปก่อนนะคุณองอาจ”

องอาจมองตามการเดินผละจากไปของเพื่อนหญิงของตนเองที่กำลังเดินไปที่เบ๊นซ์สีแดงเลือดนกคันโตที่กำลังเคลื่อนอย่างช้าๆมาจอดตรงถนนด้านหน้าของหอพักซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนมัธยมประจำจังหวัดที่เด็กวัยรุ่นทั้งหลายของจังหวัดนี้ชอบไปเรียนกันมากนักอย่างพอดี

มองแล้วก็ถอนใจใหญ่ ก่อนที่จะก้มหน้าลงเมื่อหญิงที่เข้าหมายปองเปิดประตูขึ้นไปนั่งเคียงคู่กับหนุ่มรุ่นราวคราวกับเขาที่เป็นคนขับเจ้าพาหนะคันโตรุ่นล่าสุดสีเลือดนกคันนั้น ด้วยท่าทีที่แสดงออกถึงความสุขใจเป็นยิ่งนักจากสายตาที่ตนเองมองอยู่ แล้วแถมก่อนที่เจ้าพาหนะคันหรูจะแล่นออกไปหล่อนยังหันมาโบกมือให้ทำนองจะเยาะเย้ยเขาอยู่ในทีอีกด้วย

“เฮ้อ กูหนอกู อย่าว่าแต่รถเบ็นซ์เลยเก๋งเก่าๆซักคันเราก็ยังไม่มีเสียด้วยซ้ำไป”

หนุ่มรุ่นผู้ถูกเยาะเย้ย งึมงำด้วยความน้อยใจในวาสนาตนเองอยู่ในลำคอ

“และถึงแม้จะขับเป็น ชาตินี้ทั้งชาติก็ไม่แน่ใจว่าจะมีปัญญามีเบ๊นซ์ขับอย่างไอ้ลูกเสี่ยนั่นรึเปล่าก็ยังไม่รู้เล้ย!”

องอาจมองตามจนเจ้าเบ๊นซ์สีแดงเลือดนกผู้มาพรากหญิงสาวที่เขามีความรู้สึกชอบไปต่อหน้าต่อตาด้วยความเจ็บช้ำรวดร้าวเป็นอย่างยิ่ง ก่อนที่จะถอนใจอีกครั้งแล้วเดินคอตกกลับหอพัก

ของตนเองที่พักอยู่ ซึ่งอยู่อีกถนนของโรงเรียนแต่ก็ไม่ถึงกับห่างไกลกันมากนัก อย่างวังเวงหัวใจเป็นอย่างยิ่ง...