นาวิกโยธินหนุ่มนามสุริยา ได้เข้าไปช่วยเหลือเหมยหลินสาวนักท่องเที่ยวชาวจีนคนหนึ่งเอาไว้ในเหตุการณ์ซึนามิถล่มเขาหลัก จ.พังงา

นักท่องเที่ยวคนนั้นที่ภายหลังได้เป็นกลายมาเป็นเพื่อนกัน หลังจากกลับประเทศจีนแต่ก็ยังติดต่อทางโทรศัพท์และคุยออนไลน์ทางโปรแกรมแซทอยู่เป็นประจำแรกๆ ก็คุยกันเป็นภาษาอังกฤษ หลังๆ เหมยหลินได้สอนให้สุริยาได้หัดพูดคุยเป็นภาษาจีน และสุริยาก็สอนเหมยหลินให้พูดภาษาไทย นานหลายปีผ่านไปความสัมพันธ์ของทั้งสองก็เกิดเป็นความรักและความสามารถทางด้านภาษาของทั้งสองแทบเรียกได้ว่าคล้ายเจ้าของภาษาไปแล้ว

หลังจากนั้นไม่นานสุริยา ต้องลงไปประจำการที่ภาคใต้

มีอยู่วันหนึ่งเกิดเหตุความไม่สงบ เหมยหลินทราบข่าว แล้วเกิดจิตใจว้าวุ่นเหมือนมีอะไรดลใจประกอบทั้งติดต่อสุริยาไม่ได้หลายวัน ทำให้ตัดสินใจบินมาที่ไทยแล้วลงไปที่ภาคใต้

เหมือนกับหนีเคราะห์กรรมไม่พ้น รถดันมาเกิดอุบัติเหตุ ทำให้เหมยหลินต้องเสียชีวิตอยู่ระหว่างทางใน จ.พังงา นั่นเอง ความจริงตอนที่สุริยาลาดตะเวณมีเหตุปะทะกันกับโจรผู้ร้ายลักลอบตัดไม้และขนของเถื่อนในป่า ทำให้ต้องเสียเวลาและเดินอ้อมกลับอยู่หลายวันจึงออกมาได้

หลังกลับค่ายสุริยาจึงทราบข่าวร้าย สุริยาเสียใจมาก หลังจากคนทางบ้านเหมยหลินมาทำพิธีเผาศพแล้ว สุริยาเลยขอลาพักร้อนเพื่อร่วมเดินทาง ส่งเถ้ากระดูกเธอกลับประเทศจีนเพื่อฝังในสุสานบรรพชน

และในระหว่างที่เครื่องบินกำลังบินอยู่นั้นได้เกิดเหตุการณ์เครื่องบินขัดข้องเพราะต้องบินฝ่าพายุที่อยู่ดีๆ ก็ก่อตัวขึ้น

"น้องหลิน... พี่กำลังจะไปหาน้องแล้ว..." สุริยาคิดในใจ คิดว่าครั้งนี้ตายแน่แล้ว และกำลังจะได้ไปอยู่เป็นเพื่อนคนรัก...

แต่ทันใดนั้นเอง ระหว่างที่เหตุการณ์กำลังวุ่นวายจนทำให้สายอ๊อกซิเจนหล่นลงมาแล้วนั้น กลับเกิดเหตุการณ์ผันเปลี่ยน หลังนักบินประคับประครองเครื่องไปซักพัก กลับมาควบคุมเครื่องได้ดีดังเดิม ผู้โดยสารทั้งลำไม่มีใครเป็นอะไร แต่มีคนผู้โดยสารคนหนึ่งหายไป สลายหายไปเป็นไอคล้ายว่าคนผู้นั้นไม่เคยขึ้นเครื่องบินลำนี้ ต่างก็ไม่มีผู้ใดพบเห็น คล้ายเหตุการณ์เรือหรือเครื่องบินที่ได้หายไปสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า แต่นี่หาใช่คนทั้งลำแต่เป็นแค่คนๆ เดียว เป็นเหตุการณ์ที่ยากอธิบายกลายเป็นข่าวใหญ่แต่ก็ไม่มีผู้ให้คำตอบได้

สุริยาผู้นั้นได้หายไปจากเครื่องบินลำนั้น หลุดเข้ามาอยู่ในโลกต่างมิติที่คล้ายประเทศจีนเมื่อครั้งอดีต ไม่ใช่แผ่นดินจีนในอดีต แต่เป็นโลกต่างมิติคู่ขนาน คนที่นี่มีพลังลมปราณ มีสัตว์อสูรมายา สัตว์อสูรลมปราณ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของวิเศษอื่นๆ อีกมากมายที่ไม่เข้าใจ

ในโลกต่างมิตินี้ ประกอบไปด้วยหกทวีป ทวีปลมปราณปฐพี, ทวีปลมปราณวารี, ทวีปลมปราณวายุ, ทวีปลมปราณอัคคี, ทวีปลมปราณทอง, ทวีปลมปราณไม้

............

ทวีปลมปราณวารีเล็กๆ ที่สุริยาได้เข้าไปอยู่นั้น

ประกอบไปด้วย คนหลายชนเผ่า ชนเผ่าที่มีอิทธิพลสูงสุดมี 6 ชนเผ่า

เผ่าดอยเหนือ เผ่าดอยใต้ เผ่าเนินดาว เผ่าเมฆาน้ำแข็ง เผ่าเมฆาเหิน เผ่าอสูรสมุทร

สามเผ่าบน เผ่าดอยเหนือ เผ่าเนินดาว และเผ่าเมฆาเหิน ผู้ฝึกวิชาพลังจิต ฝึกวิชาโดยการดูดซับพลังจากแร่ ผนึกแก้ว หินลมปราณ และแก่นลมปราณจากอสูร

สามเผ่าล่าง เผ่าดอยใต้ เผ่าเมฆาน้ำแข็ง เผ่าอสูรสมุทร ผู้ฝึกวิชาพลังลมปราณ ฝึกวิชาโดยการใช้ดูดซับแก่นพลังลมปราณ และแก่นพลังอสูร ซึ่งได้จากการฆ่าสัตว์อสูรลมปราณ เอาแก่นพลังอสูรมาปรุงเป็นโอสถเพิ่มพลังและทลวงขอบเขตขั้นลมปราณต่างๆ

เวลานี้ได้เกิดเหตุการณ์การแตกหักกันระหว่าง สามเผ่าบน กับสามเผ่าล่าง ความสัมพันธ์นับพันปีเข้าสู่ช่วงวิกฤติ

เหล่าผู้เฒ่าหัวหน้าเผ่าของสามเผ่าบนเลยลงมติ กระชับความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นขึ้นโดยการแต่งงานระหว่างเผ่าเนินดาว และเมฆาเหิน

เมิ่งเฉินนายน้อยแห่งเผ่าเนินดาวเป็นบุตรชายคนที่สามลูกคนที่สี่ของหัวหน้าเผ่า คุณชายเจ้าสำราญไม่เอาถ่าน ไร้ซึ่งความสามารถและปณิธาน แถมหน้าตาแสนธรรมดา

เรียกได้ว่าธรรมดาแทบหาจุดเด่นไม่เจอ ต่างเป็นที่โจษจันกันว่า เป็นผู้ที่รักสนุก ไม่เอาการเอางาน วันๆ คลุกอยู่ในซ่องนางโลม และบ่อนการพนัน

ซ้ำยังเป็นผู้มีเส้นพลังวิญญาณดวงจิตพิการ เหมือนมีรูรั่วในเส้นพลัง ดูดซับพลังแร่ ผนึกแก้ว หรือแก่นอสูรมายา ก็คล้ายถังน้ำรั่ว อายุ 20 แล้วแต่ขอบขั้นการฝึกก็ยังอยู่ในขอบขั้นปฐพี ทั้งความประพฤติและศักยภาพแล้วดูเหมือนจะไม่มีความก้าวหน้าอะไร มีดีแค่ที่ได้เกิดในตระกูลเมิ่งเท่านั้น

มู่ปิงหยุนคุณหนูเผ่าเมฆาเหิน คุณหนูใหญ่ตระกูลมู่เป็นสตรีในหอห้องได้รับการอบรมมาอย่างดี อายุน้อยเพียง 17 ปีก็สามารถอัพพลังจิต จนถึงขอบขั้นฟ้า สามารถเหอะเหินเดินอากาศได้แล้ว ดูเหมือนความแตกต่างของทั้งสอง คนหนึ่งเป็นดิน (ปฐพี) คนหนึ่งเป็นฟ้า โดยแท้จริง

แต่นางก็จำต้องแต่งงานในครั้งนี้เพื่อความสัมพันธ์ระหว่างชนเผ่า

*****************************************************

***นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแต่ง ไม่ใช่นิยายแปล***

***ได้แรงบัลดาลใจจากหลายๆเรื่องมาผสมปนเปกันกลายเป็นฉบับยำรวมมิตรเรื่องนี้***