Life is yours, live it well!

----------------------------------------------------------

มาภา

ฉันชื่อ กิ ฉันเพิ่งหนีออกจากบ้านที่อยู่มาตั้งแต่เกิดเมื่อสามวันก่อนนี้เอง

เดี๋ยวๆ ไม่ใช่หนีออกจากบ้านอะไรขนาดนั้นหรอก เรื่องนี้พ่อกับแม่ฉันรู้ดี พวกท่านยังช่วยฉันหนีออกจากบ้านด้วยการช่วยขนของด้วยซ้ำ

เรื่องมันมีอยู่ว่า ฉันกับแม่น่ะ ถึงเราจะรักกันแค่ไหน แต่ก็อยู่ด้วยกันไม่ได้นานสักที มันจะต้องมีเรื่องไม่อะไรก็อะไรสักอย่างเกิดขึ้น แล้วทำให้เราสองคนหงุดหงิด งอแงใส่กันเสมอ วันหนึ่งเมื่อทนไม่ได้ (สงสัยใกล้ช่วงนั้นของเดือน) ฉันจึงบอกแม่ว่าจะไปเที่ยวต่างจังหวัดสักสองสามวัน พอมาถึง พบว่าชอบที่นี่ ก็เดินเล่นๆ หาบ้านเช่าแล้วโทร.บอกพ่อกับแม่ว่า ฉันจะย้ายออกแล้วนะ

โชคดีจัง ที่ฉันไม่ใช่สตรี “เจนเอ็กซ์” ผู้มีภาระครอบครัว หรือสาว “เจนวาย” ที่รีบสร้างหนี้สินก่อนวัยอันควร ฉันเป็นคนตัวเปล่า ไม่มีสมบัติ ไม่มีหนี้สิน (นอกจากหนี้ผ่อนค่าไอโฟนเจ็ดพลัสงวดสุดท้ายกับคนข้างบ้าน) จะมีก็แมวกับเขาอยู่หนึ่งตัว ชื่ออ้อน อันที่จริงมีสองตัว เป็นแม่ลูกกัน นังอ้อนน่ะ เป็นสุดรักสุดดวงใจของฉัน ส่วนเจ้าตัวลูก ชื่ออุ้ย มันอยู่เป็น ไปพะเน้าพะนอเอาใจแม่จนแม่กลายเป็นทาสผู้ภักดีไปอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว) ทั้งที่เป็นแมวของฉันแท้ๆ แต่พอฉันบอกแม่ว่าจะย้ายออกจากบ้าน จะพานังอ้อนไปด้วย แม่บอกว่า

“ไม่ได้ เดี๋ยวไอ้อุ้ยมันเหงา เอาไว้ที่นี่แหละ”

อย่างนี้ก็ได้เหรอ...

สาธุ สาธุ สาธุ ขออย่าให้ฉันต้องกลับไปตายรังที่บ้านอย่างหมดท่าเลยเถิด

#ทำไมหน้ากากหอยนางรมต้องตกรอบด้วยนะ

๑๗.๐๗.๑๗

กิดาการ

รหัสไปรษณีย์ ๓๐๑๓๐