กลางขุนเขา ห่างไกลแสงสี
กับเหตุผลที่คนสองคนจะหลบหนีจากความวุ่นวายทั้งหลาย

ถ้าจะบอกว่าเพราะเนื้องานรึ ก็ปฏิเสธไม่ได้
เมื่อคนใหญ่คนโตสั่งมา 'รพีร์' ก็จำยอมถ่อมารับ 'นาย' ผู้มาใหม่

ที่พูดอะไรก็ไม่โต้ตอบ เงียบอย่างกับผี นิ่งอย่างกับหุ่นขี้ผึ้ง
ซ้ำยังใช้ดวงตาไร้อารมณ์มองเขาแบบนั้นอีก

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าจงใจกวนประสาท(?)เขาเป็นแน่

แต่คนที่ไม่เคยยอมใครอย่างรพีร์คงไม่อาจหยุดมือแค่นี้

คอยดูเถอะ

เขาจะทำลายทักษะการเมินระดับ10เช่นนั้นให้เป็นผุยผง
จะหัวเราะหรือจะโกรธก็จะบังคับให้แสดงออกมา

ระวังตัวไว้ให้ดีก็แล้วกัน

น า ย