"พีททททท ตื่นหรือยังลูกกกก พีทททท ก๊อกๆๆ"
"ครับคุณย่า" ผมตื่นจากเสียงปลุกของคุณย่า เดินงัวเงียไปเปิดประตู
"สายแล้วนะลูก ย่าเห็นพีทไม่ลงไปทานข้าวเลยขึ้นมาดู"
"เมื่อคืนทำงานดึกไปหน่อยน่ะครับ เดี๋ยวพีทลงไปครับคุณย่า"
"จ้ะ" ปิดประตูห้องเดินกลับมาที่เตียง

"เห้ย เมีย เมียหายอ่ะ น้องภูอยู่ในห้องน้ำเปล่า" เดินไปดูในห้องน้ำก็ไม่มี โทรศัพท์ กระเป๋าก็หายไป ออกไปไหนแต่เช้าเนี่ย
โทรด่วน.......
"ครับ" รับอย่างว่องไว
"อยู่ไหนเนี่ย"
"บนแท็กซี่"
"ไปไหน"
"โรงพยาบาลไง วันนี้มีเรียนผ่าตัดกับอาจารย์หมอ"
"แต่วันนี้มันวันหยุดนะ"
"ใช่ วันหยุดของพี่พีท"
"เลิกกี่โมง"
"ก็ยังไม่รู้อ่ะ เย็นๆมั้ง พี่พีทมีอะไรหรอ"
"เปล่า"
"แล้วทำไมต้องโวยวายด้วย"
"ก็ตื่นมาไม่เจอเมียนิ มันก็ต้องโวยวายน่ะสิ"
"ทำไมต้องเสียงดังด้วยเนี่ย"
"น้องภูไม่เข้าใจหรอกว่าพี่รู้สึกยังไง"
"แล้วพี่พีทรู้สึกไงอ่ะ"
"คิดถึง"
"เราพึ่งนอนด้วยกันเมื่อคืนนะ แล้วพี่พีทก็ปล่อยให้น้องภูหลับไปก่อนคนเดียว ตัวเองนั่งทำงาน"
"ก็งานมันเร่งนิ"
"ไหนบอกจะไม่เอางานมาทำที่บ้านไง"
"ก็........"
"น้องภูล้อเล่น น้องภูเข้าใจ แล้วพี่พีทล่ะเข้าใจไหม ว่าน้องภูก็ต้องเรียนเหมือนกัน"
"ไม่เข้าใจ"
"ตาแก่นิ งอแงแต่เช้า ไปทานข้าวไป น้องภูจะถึงโรงพยาบาลแล้ว"
"กลับเร็วๆนะ"
"ครับ"
"รักไหม"
"รักสิ"
"หอมแก้มก่อน"
"ติงต๊องน่ะ พี่ครับ จอดตรงเซเว่นอ่ะครับ แค่นี้นะพี่พีท เดี๋ยวว่างแล้วน้องภูโทรหานะ"
"ครับบบบบ"