เธอมองเขาผ่านประตูกระจก มันกั้นเขาและเธอไว้ก็จริง แต่กลับโปร่งเสียจนเห็นทุกการกระทำ และเขาต้องรู้เรื่องนั้นอยู่แล้ว แต่กลับเพิกเฉย ปล่อยให้ความอยากรู้อยากเห็นของเธอสำรวจเรือนร่างของเขาอย่างย่ามใจ
“ฉันอาบเสร็จแล้ว” เขาบอกตอนที่พันผ้าขนหนูครึ่งตัวออกจากห้องน้ำ
มากิหุบปากซึ้งอ้าค้างเมื่อครู่ “อ...มากิ” เธอลังเล แน่ล่ะ ก็สถานการณ์ตัวอย่างบอกให้รู้ว่าหากเธอเข้าไปอาบน้ำบ้าง เขาจะต้องเห็นสัดส่วนของเธอแน่ๆ
“มีอะไร?”
“คือ...มากิ...มากิเป็นหวัดค่ะ อาบน้ำไม่ได้” เธอโกหก หารู้ไม่ว่าเขาอ่านความคิดของเธอจนทะลุปรุโปร่งแล้ว
“เหรอ?”
“ค่ะ”
“มานี่ซิ” เขากวักมือเรียกหลังจากจ้องเธอซักพัก ซึ่งเธอก็ว่านอนสอนง่าย “ฉันจะเช็ดตัวให้”
“คะ!!?”
“ถอดเสื้อผ้าออกซิ”
มากิอ้ำอึ้ง มือไม้เกะกะไปหมด ทั้งที่ตั้งใจจะปกป้องเนื้อตัวของตัวเอง แต่เสื้อผ้าอาภรณ์กลับหลุดออกไปอย่างง่ายดาย โถ...แล้วที่เธอโกหกเมื่อกี้ ไม่ได้ช่วยอะไรเลยรึไง เพราะสุดท้ายก็ต้องเปลื้องผ้าต่อหน้าเขาอยู่ดี!