วาลิเลียนไม่สนใจความถูกผิดอีกต่อไป ไม่ซิ! เรื่องพวกนั้นไม่เคยมีความหมายใดๆ กับเธอและเขา โดยเฉพาะกับเขา ผู้ชายไร้ยางอายที่มั่นใจว่าความผิดของตระกูลตัวเองเป็นความถูกต้องที่ครอบครัวของเธอต้องชดใช้
“ปกติเป็นใครก็ได้ไม่ใช่เหรอ?" เธอถามราวกับดูแคลน “ที่ฉันได้ยินมา ผู้หญิงคนไหนเสนอ นายก็สนองอย่างมีไม่ข้อแม้”
เสียงเขาถอนหายใจ ทว่าเธอยังคงพูดต่อ
“แล้วทำไมเป็นฉันไม่ได้ล่ะ?”
รอยซ์รู้สึกปวดหัวตุบๆ เขาต้องพูดแก้ตัวก่อนมั้ย? หรือควรจะด่าความไร้สติของเธอ หรือควรจะถามว่าเธอเพี้ยนอะไรขึ้นมาถึงกล้าพูดเรื่องแบบนี้กับคนที่เพิ่งรู้จักกัน หนำซ้ำยังเกลียดกันอีก
“วาลิเลียน...” เขาเรียกเธออย่างตักเตือน "ไม่ใช่ใครเสนอแล้วผมสนองทุกคนหรอกนะ หรือต่อให้เป็นแบบนั้นก็เถอะ ยังไงผมก็ทำกับคุณไม่ได้"
“ทำไม?”
"เพราะคุณแทบไม่ใช่ผู้หญิงในสายตาของผมด้วยซ้ำ"