เรื่องเล่ายาวนานระหว่างหมาป่าและมนุษย์

ความรักต้องห้ามที่เกิดขึ้นในความต่างกันทั้งสถานะและภาระหน้าที่

"เจ้านั้นเปรียบเสมือนดั่งดวงใจ จะมิให้ผู้ใดมาทำร้าย
แม้ห่างกายไกลกันอย่าได้ห่วง เชื่อในดวงชะตาในจุดหมาย"

บทกลอนหนึ่งเดียวยังตราตรึงในความทรงจำอันลางเลือน แม้ไม่คล้องสละสลวยเหมือนกลอนอื่น

แต่เจ้าของบทกลอนนี้เขียนให้ผู้ที่เขาฝากอนาคตทั้งหมดจากใจจริง

จะทำอย่างไรหากเรื่องเล่าเพียงลมปาก เกิดปรากฏให้เห็นเป็นเรื่องจริง