ทุกคนรอบข้างเขาล้วนดีไปหมด ดีจนเขาไม่กล้าแรงใส่

เขาต้องคอยแกล้งยิ้มทั้งที่ในใจเหยียดปากแทบตาย

เขาต้องแกล้งพูดจาหวานๆทั้งที่ในใจนั้นสาปแช่ง

ต้องคอยระวังคำพูดไม่ให้หลุดเกินไป

ยิ่งครอบครัวเป็นผู้ดีเขายิ่งต้องระวัง อยากจะหนี หนีจากชีวิตดีๆ

เขาไม่สมควรที่จะทำให้คนดีๆนั้นแปดเปื้อน

เบื่อ..เบื่อจริงๆ..

'อยากตายไปให้พ้นๆ!' เขาคิดในใจ

เพราะเขามัวแต่คิดเรื่องนี้ ทำให้เขาไม่ทันระวังตัว รู้ตัวอีกที....

เขาก็ตื่นขึ้นมาในห้องที่ไม่คุ้นตา มีคุณป้าที่นั่งอยู่ข้างๆทำหน้าปูเลื่อน ก่อนป้าแกจะตลาดใส่

"ตื่นแล้วหรอยะ!! ไอ้ตัวสร้างปัญหา!!" แกบอกอย่างนี้ ว่าแต่ว่า...

"ตาบอดหรอครับคุณยาย? ก็เห็นๆอยู่ ยังจะถามอีก"

"แก!!!"