บุญล้อมไม่มีทางเลือกมากนัก มันจึงเลือกที่จะเงียบเอาไว้ ถ้าขืนมีใครรู้เรื่องนี้นังมาลีเมียรักต้องตกเป็นขี้ปากชาวบ้านแน่ๆ

บุญล้อมจำต้องทรุดร่างลงนั่งกอดเข่า มือไกลเปลไอ้แดงผู้เป็นลูกชาย ใจแสนรวดร้าว ปล่อยให้ร่างสูงใหญ่กว่าร้อยแปดสิบเซนติเมตรของช่างยอดยืนถอดเสื้อผ้าจนเนื้อตัวล่อนจ้อนเปลือยเปล่า ก้าวโทงๆ จนเห็นแก่นกายใหญ่ยาวเหวี่ยงไหวเข้าไปหานังมาลีที่หลับอยู่บนเตียงซึ่งมีเพียงตู้เสื้อผ้าเก่าๆ กั้นแบ่งเอาไว้ระหว่างเตียงนอนกับห้องที่บุญล้อมกำลังนั่งไกวเปลลูกทั้งน้ำตา

“อื๊อ... ว้าย พี่ยอดเข้ามาทำไม”

คนที่ถูกร่างกำยำบุกเข้ามากอดปล้ำร้องอุทานด้วยความตกใจ แสงไฟที่สาดเข้ามาทางช่องหน้าต่างทำให้เห็นใบหน้าหื่นและร่างกำยำไปด้วยมัดกล้ามของนายช่างได้อย่างชัดเจนเต็มตา

“ว้าย... ไม่นะ... อื๊อ... อ๊อย... อูยยย... ซี้ดส์”

เสียงทัดทานและร้องห้ามของมาลีดังอยู่เพียงครู่สั้นๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงครางกระเส่าเมามัน เนื้อตัวอ่อนเปลี้ยด้วยความเสียวกระสันไปในที่สุด เมื่อโดนกอดโดนจูบเร่าร้อน และการที่หล่อนชอบนุ่งผ้าถุงกระโจมอกนอนจนติดเป็นนิสัย ทำให้ช่างยอดกระชากหลุดรุ่ยออกจากเรือนร่างอวบอิ่มง่ายดาย

ครั้นพอเต้านมอวบใหญ่ของแม่ลูกอ่อนผุดผึงขึ้นมาอวดความงดงาม ช่างยอดก็กระซวกริมฝีปากเข้าดูดเลียเสียงดังจ๊วบๆ

“อูยยย... ”

มาลีร้อง สองเต้าโดนทั้งบีบทั้งขยำจนน้ำนมสีขาวทะลักออกมาเต็มอุ้งปาก เสียงดูดซดซ่วดซ่าด กลืนกินน้ำนมของมาลีดังอั่กๆ เอร็ดอร่อย

ไอ้บุญล้อมที่กำลังนั่งไกวเปลลูกน้อยอยู่ในห้องเดียวกันถึงกับต้องยกมือสองข้างขึ้นปิดหู สิ่งที่ได้ยินทำให้หัวใจของมันเหมือนจะขาดลงรอนๆ

“อย่านะพี่ยอด... พี่ล้อมอยู่ ฉันอาย”

มาลีร้องห้าม หล่อนพยายามดิ้นรนขัดขืนชู้รัก ผลักใบหน้าของช่างยอดให้พ้นไปจากเต้านมที่โดนดูดเลียจนหัวนมแดงเรื่อ น้ำนมทะลักไหล