"ข้าขอตั้งอฐิษฐานบารมีอันชอบแด่องค์พระศรีอาริยเมตรัยพุทธเจ้าในกาลเบื้องหน้า ดำรงความปราถนาถึงพระนิพพานในศาสนานั้น แม้สิ้นภพชาติเเห่งความเป็นนาคีนี้เเล้ว ขออุบัติขึ้นในกายบุรุษมนุษย์อันอุดมพร้อมแก่การเจริญตามมรรคาแห่งการหลุดพ้น เเม้พันธะสัญารักใดๆในภพเเห่งพญานาคินทร์นี้จงสิ้นสุด หากเเม้ความปราถนาของข้านั้นจักเป็นจริง ขอกายทิพย์นี้จงดำรงอยู่ในภาวะเสื่อมโทรมถึงด้วยความชราไม่เป็นที่ปราถนาของผู้ใดอีก...."
สิ้นเสียงคำอฐิษฐานนั้น ร่างของนางพญานาคีราศรีความส่องสว่างก็มัวหมองลง ทัตยนาคผู้เป็นคู่หมายทรุดกายลงเเทบพื้น ดวงตาสีเเดงก่ำรื้นไปด้วยน้ำตาเเห่งความเจ็บปวดรวดร้าวอย่างหาใดเปรียบ
"หนทางเเห่งความหลุดพ้นของเจ้าจะมีข้าเป็นมารขวางทางนับตลอดกาลศาสนานั้น"