ในซอกตึกแห่งหนึ่ง ที่ที่ไม่มี่คนเดินเล่นแม้แต่น้อย ได้มีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นในนั้น มีผู้ชายคนหนึ่งที่ถูกอุ้มเท้าของแมวกดไว้ให้ติดกับกำแพงของตึก ผมมีซื่อว่า คาซากิ ฮารุ ผมที่อยู่ในสถานะการนี้ไม่ควรที่จะพูดแนะนำตัวเองเลยด้วยซ้ำ เพราะตอนนี้ผมกำลังจะถูดแมวปีศาจ ที่คุ้มคลั่งฆ่ายังไงหละ

"ฉันจะฆ่าแก่ให้ได้ไม่ว่ายังไงก็ตาม ฉันจะต้องฆ่าแก" เมื่อผมได้ยินแบบนั้นผมจึงพูดกลับไปว่า

"ฉันแค่จะออกมาซื่อของเองนะทำไมต้องเจอเรื่ิองแบบนี้ด้วยนะ ไม่เข้าใจเลย"

"นี่แก่อย่ามาเปลียนเรื่องนะ" แมวตัวนั้นพูดพร้อมกับเอาเล็บออกมาจากอุ้มมือ ที่พร้อมกับฆ่าผมได้ทุกเมื่อ

"ฉันไม่ได้เปลี่ยนเรื่องซักหน่อย ฉันพูดความจริงนะ" ผมพูดพร้อมกับชูถุงที่มีของอยู่ข้างใน

"อย่ามาล้อเล่นนะ" เจ้าแมงตัวนั้นพูด แล้วก็กดเล็บของมันเข้ามาในคอของผมเล็กน้อย

"ฉันจะฆ่าแก่ให้ได้ เพื่อการล้างแค้นของฉัน ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะพวกแก่" เจ้าแมวตัวนั้นพูดด้วยคำพูดที่ดูจะ โกดแค้นมาก

"งันฉันจะช่วยแก่เอง" ผมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่เอาจริง

"ช่วย อย่างแกเนี้ยนะจะช่วยฉัน แก่จะช่วยฉันได้ยังไง แก่ไม่มีทางที่จะช่วยฉันได้หลอก"

"เพราะฉันเป็นผู้นำตระกลูคนต่อไปยังไงหละ ฉันสามารถสั่งให้คนในตระกลูคลายคำสาปให้แก่ได้" ผมพูดตัดบทของเจ้าแมวตัวนั้น เจ้าแมวทำท่าทางตกใจเล็กน้อย

"แล้วถ้าแก่หักหลังฉันหละ"

"ฉันจะให้แก่ฆ่าฉันได้ตามใจชอบเลย" เจ้าแมวตัวนั้นขำออกมาแล้วพูดว่า

"ย่อมได้ ฉันจะเชื่อแก่" เจ้าแมวพูดขึ้น

"แต่ก่อนอืนเอาเท้าออกแก่ออกไปก่อนได้ใหม ฉัน ห ห หายใจไม่ออก"

"อ๋อได้สิ"

"เกือบหายอากาศหายใขตายแล้วเรา"