“เพียง เทอมที่แล้วเราได้ตั้ง 3.2 ขอบคุณเพียงมากจริงๆ เป็นเพราะเพียงเลยนะเนี่ย คุณครูของเรา”

เด็กสาวยิ้ม ก่อนเอ่ยอย่างคนรู้ทัน “อย่ามายอนะ ยอยังไงก็จะเก็บตังค์”

“จ่ายตังค์เป็นอย่างอื่นได้มั้ย” เอกต่อรองคนหน้าเลือด

“อะไรล่ะ”

“มิตรภาพตลอดไป”

สิ้นคำตอบของเอก เพียงดาวชะงัก เอกก็หยุดกึกเช่นเดียวกัน ราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่างในหัว

“เอ่อ...” เอกละล่ำละลัก “มันคงไม่พอสินะ”

เพียงดาวยิ้มขันกับท่าทางเงอะงะของเพื่อน เอกลูบหัวป้อยๆ ก้มหน้า ไม่กล้าสบสายตา เด็กสาวก้มลงไปมอง ก่อนส่งยิ้มตาหยีให้

“พอสิ ยิ่งกว่าพอซะอีก” คำพูดของเธอทำให้เอกเงยหน้าขึ้นมองตรงมายังเพื่อนอีกครั้ง ใช่สินะ...มิตรภาพคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่...ก่อตัวขึ้นช้าๆ และจะคงอยู่ตลอดไป