“อะไรพี่ยอด... มีอะไร?”

บุญล้อมสงสัย ช่างยอดดูมีลับลมคมใน

“กูรู้... ”

ช่างยอดเกริ่นสั้นๆ

“พี่ยอดรู้อะไร”

หัวคิ้วของบุญล้อมชิดเข้าหากัน

“กูรู้ว่าทุกวันนี้ชีวิตคู่ของมึงกับมาลีไม่มีความสุข”

คำพูดของนายช่างผู้เป็นหัวหน้า ทำให้บุญล้อมถึงกับอึ้ง คำว่า ‘ไม่มีความสุข’ สะกิดหัวใจของบุญล้อมอย่างแรง เพราะมันรู้ตัวดีว่าไม่สามารถให้ความสุขมาลีได้เหมือนก่อน

“พี่ยอดก็รู้ว่าผมเป็นแบบนี้... เอ่อ... ”

บุญล้อมหนักใจที่จะเอ่ยถึงอาการอ่อนด้อยไม่เอาไหนของน้องชาย จึงชี้มือลงมาที่เป้ากางเกงแฟ่บๆ ของตัวเอง รู้สึกเจ็บปวดนักที่จะเอ่ยถึงความบกพร่องของอวัยวะเพศของตัวเองที่ทุกวันนี้เหมือนกับว่ามีเอาไว้เยี่ยวเพียงอย่างเดียว

ความรู้สึกว่าตัวเองหมดศักดิ์ศรีและมีปมด้อย ทำให้บุญล้อมต้องรีบยกเหล้าขึ้นกรอกลงคออีกแก้ว

ความร้อนของเหล้าขาวที่เคลื่อนลงลำคอทำให้บุญล้อมรู้เลยว่าตำแหน่งของตับไตไส้พุงของตัวเองนั้นอยู่ตรงไหนในร่างกาย

“ก็น่าเห็นใจทั้งสองคน... ทั้งเอ็งและมาลีนั่นแหละ”

คนที่แอบตีท้ายครัวด้วยการ ‘ล่อ’ เมียของลูกน้องมาแล้ว แกล้งทำสุ้มเสียงว่าเห็นใจบุญล้อมเสียเต็มประดา ทั้งที่แอบสมน้ำหน้าอยู่ลึกๆ

“ก็จะทำยังไงได้... ในเมื่อ... ”

บุญล้อมเจ็บปวดที่จะเอ่ยออกมา แต่ในที่สุดก็เอ่ยออกมาจนได้

“จะทำยังไงได้ล่ะพี่ยอด... ในเมื่อทุกวันนี้ไอ้นั่นของผมมีเอาไว้เยี่ยวเพียงอย่างเดียว... ไม่แข็งไม่สู้มาตั้งนานแล้ว พอจะแข็งขึ้นมาบ้างก็ช่วงสั้นๆ เท่านั้น ยังไม่ทันได้สอดใส่ก็พับก็อ่อนหมดสภาพ”

เสียงของบุญล้อมสลดลง เน้นคำว่า ‘เอาไว้เยี่ยว’ ออกมาดังๆ เหมือนเยาะเย้ยชีวิตที่เล่นตลกกับตนได้ถึงเพียงนี้

“แล้ว... เอ่อ มึงอยากเห็นนังมาลีเมียมึงมีความสุขไหมล่ะไอ้ล้อม?”

ช่างยอดเลียบๆ เคียงๆ เพื่อจะเข้าเรื่องสำคัญ และ คำพูดของหัวหน้างานทำให้หัวคิ้วของบุญล้อมชิดเข้าหากันด้วยความสงสัย

“พี่ยอดหมายความว่ายังไง?”