พอแยกกับเสี่ยหมง ฉันกะว่าจะลองเข้าไปเดินเที่ยวห้างสรรพสินค้าชื่อดังที่เพิ่งเปิดใหม่ย่านบางใหญ่ แต่ในขณะที่กำลังยืนโบกแท็กซี่อยู่นั้น จู่ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าฉันลืมอะไรบางอย่างเอาไว้ที่ไซต์งานของเควิน

‘ตายละ! ฉันลืมแฟ้มเอกสาร ในนั้นมีเอกสารสำคัญรอเซนต์อยู่หลายชิ้น อุตส่าห์ฝ่าการจราจรมาถึงตรงนี้แล้ว... นี่จะต้องกลับไปที่ไซต์งานนั่นอีกหรือ?’

ฉันตัดสินในเรียกมอเตอร์ไซค์ ลุยฝ่าการจราจรตอนใกล้ค่ำกลับไปยังไซต์งานอีกครั้ง

ฉันเดินเข้ามาในอาณาบริเวณซึ่งเป็นเขตก่อสร้างของไซต์งานด้วยความรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย ท่ามกลางสายตาของคนงานชายที่กำลังล้อมวงเล่นเตะตะกร้อ ทุกคนจ้องมองมาที่ฉันอย่างให้ความสนใจว่ามาทำอะไรที่นี่

“คุณเควินยังอยู่มั้ยคะ”

ฉันถามคนงาน

“อยู่... อยู่ข้างในโน่น คุณเควินนอนที่นี่ ไม่ได้กลับบ้าน”

คนงานตอบคำถามของฉันด้วยสำเนียงอีสาน ฉันเพิ่งรู้ว่าเขานอนที่นี่ จึงรีบก้าวยาวๆ ตรงไปยังตู้คอนเทนเนอร์ซึ่งถูกดัดแปลงเป็นที่ทำงานและที่พักอาศัยของคนงานก่อสร้าง

จากนั้นก็มีเสียงซุบซิบตามหลังแว่วมาว่า

“สงสัยแฟนคุณเควินว่ะ”

อีกคนแสดงความเห็นเกี่ยวกับรูปร่างหน้าตาและผิวพรรณของฉัน

“สวยฉิบหาย... ทั้งสวยทั้งขาว”

ตามด้วยอีกประโยคที่วิพากษ์วิจารณ์ถึงทรวดทรงองค์เอวของฉันอย่างเปิดเผยตรงไปตรงมา

“คนนี้เอ็กซ์สุดๆ ตูดเป็นตูด นมเป็นนม... รับรองว่าพรุ่งนี้คุณเควินฟ้าเหลืองแน่ๆ ลองได้มาค่ำๆ แบบนี้”

ฉันพยายามจะไม่ใส่ใจเสียงนกเสียงกา รีบตรงเข้าไปยังที่พักของเควินเพื่อจะเอาแฟ้มเอกสารที่ลืมไว้แล้วกลับออกมาให้เร็วที่สุด

หากแต่คำพูดสะดุดหูเมื่อครู่ก็ทำให้ฉันรู้ว่าเควินอาจจะเคยพาผู้หญิงมาที่นี่บ่อยๆ ไม่งั้นคนงานคงไม่พูดออกมาว่า ‘คนนี้เอ็กสุดๆ... ’ แสดงว่าก่อนหน้านี้ต้องมีคนอื่นๆ ที่เอ็กซ์สู้ฉันไม่ได้ แต่นั่นก็ไม่ใช่กงการอะไรของฉันที่จะต้องเก็บเอามาใส่ใจ เพราะดูท่าทางก็รู้ว่านายเควินคนนี้ต้องเป็นคนเจ้าชู้ สายตาที่มองฉันอย่างโลมเลียก็พอจะเดาได้ว่าเขาต้องเป็นเสือผู้หญิงสุดหื่นแน่ๆ

ฉันเดินมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าตู้คอนเทนเนอร์ด้วยความรู้สึกกล้าๆ กลัวๆ เพราะตอนนั้นท้องฟ้าเริ่มค่ำแล้ว คนงานก่อสร้างเกือบสิบคนที่กำลังเล่นเตะตะกร้อกันอยู่ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกอุ่นใจเลยสักนิดว่ายังมีคนอยู่บริเวณนั้น แต่กลับสร้างความหวาดกลัวเข้ามาแทนที่ ด้วยรู้ว่าอาจจะเกิดอันตรายสำหรับผู้หญิงที่เดินเข้ามาเพียงลำพัง