“ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ” เสียงนุ่มลอยมาปะทะกับโสตประสาทของหญิงสาว เธอหุบยิ้มทันที ก่อนจะคว่ำมือถือลงที่โต๊ะและเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงนั้น

เจ้าของเสียงนุ่มยืนยิ้มมองหน้าเธออยู่อีกฝั่งของโต๊ะอาหาร เขาใส่เสื้อกาว์นยาวสีขาว ปักสัญลักษณ์ของโรงพยาบาลไม่ต่างจากเธอ สูงประมาณ 180 ผิวขาว ตาโต จมูกโด่ง หุ่นผอมบางราวกับพระเอกในนิยายชายรักชาย เธอคิดว่าผู้ชายคนนี้ต้องติดโผล cute boy ของเพจดังอยู่แน่นอน

หญิงสาวตั้งสติได้เธอจำได้ว่าวันนี้ห้องอาหารของโรงพยาบาลไม่ได้แน่นมากจนไม่มีที่ว่าง เขาจะมีความจำเป็นใดที่ต้องมานั่งร่วมโต๊ะกับเธอ เธอจึงยิ้มให้เขาและปรายหางตาไปยังเหล่าโต๊ะที่ว่างอยู่