11, Norham Garden,

Oxford, England

April 25,1975.

ถึง ท่านชายโอ

เพราะนี่เป็นเดือนเมษายน ( อากาศคลายหนาวลงไปบ้างแต่ก็ยังเย็นอยู่ ) หม่อมจึงมีโอกาสได้ออกไปเตร่ข้างนอกบ้าง เห็นขนมปังกับผลไม้นอกที่ตลาดทีไรก็อดนึกถึงท่านชายไม่ได้ หม่อมยังจำได้ดีกว่าสมัยก่อนท่านชายมักโดนคุณครูคริสดุเอาบ่อย ๆ เรื่องที่แอบขโมยขนมปังฝรั่งไปเหวยเล่น ใคร ๆ ก็บอกว่าเพราะท่านชายเป็นลูกครึ่งจึงดื้อด้าน กิริยามารยาทไม่สมกับเป็นเชื้อเจ้า แต่กับนิสัยการกินหม่อมว่าไม่ใช่ ไม่รู้ว่าจนถึงตอนนี้ท่านชายจะโปรดอะไรนอกจากขนมปังอีกรึไม่ แต่หม่อมมีขนมในใจอย่างหนึ่ง ซึ่งเมื่อกลับถึงพระนคร หม่อมจะลงมือทำให้ท่านชายได้เสวย

มีข่าวดีนอกจากอุณหภูมิอุ่นขึ้นอีกข่าว นั่นคืออีกสองอาทิตย์ที่จะถึงนี่ หม่อมจะเรียนจบและเป็นบัณฑิตเต็มตัว สาขาที่หม่อมเรียนยังมีอาจารย์สอนอยู่ที่บ้านเราน้อยนัก หม่อมอาจได้เริ่มงานในทันที ซึ่งก่อนหน้านั้นหม่อมอาจไม่มีเวลาแวะเวียนไปหาท่านชาย แต่ถึงกระนั้นก็อย่าได้น้อยใจไป เพราะดูท่าเราจะได้พบกันในฐานะอื่นแทน

หม่อมไม่แน่ใจว่าท่านชายได้ทราบเรื่องที่เสด็จรับสั่งกับผู้ใหญ่ของหม่อมรึยัง นี่จึงเป็นความกังวลหนึ่งที่ค้างอยู่ในใจของหม่อมตั้งแต่วันที่ทราบเรื่อง ตั้งแต่ปีที่สามที่หม่อมมาที่นี่ ท่านชายก็ไม่ทรงตอบจดหมายหม่อมอีกเลย หม่อมจึงไม่รู้ว่าควรทำตัวอย่างไร ควรรู้สึกเช่นไร ไม่รู้ว่าควรปฏิบัติตัวอย่างไรเมื่อเราได้พบกันอีกครั้ง ดังนั้น ถ้าจดหมายฉบับสุดท้ายที่หม่อมจะเขียนถึงท่านชายตอนที่อยู่ที่นี่จะพอให้อธิษฐานด้วยได้ หม่อมก็ขอตั้งจิตอธิษฐานให้ท่านชายจำหม่อมได้ และไม่มองเมินหม่อมเหมือนอย่างฝันร้ายในช่วงหลายอาทิตย์ที่ผ่านมา

สุดท้ายนี้ เมื่อเราได้พบกันอีกครั้ง หม่อมหวังจะเห็นท่านชายได้เป็นตามอย่างที่ท่านชายเคยตรัสไว้เมื่อทรงเยาว์ ขอคุณพระศรีรัตนตรัยช่วยดลบันดาลให้ท่านชายและทุกคนในวังนฤเวสม์จงมีแต่ความสุข สุขภาพแข็งแรง

รอ ที่จะได้พบกันอีกครั้ง

จ. อินทัช