วรุณ ทำใจเดินเข้าไปในโรงพยาบาล เขาได้รับข่าวว่าภรรยาประสบอุบัติเหตุเมื่อหนึ่งสัปดาห์ก่อน

ใช่ ....หนึ่งสัปดาห์ ที่เขาไม่ได้โผล่มาโรงพยาบาล

การทะเลาะกันครั้งล่าสุดทำให้เขาตัดการติดต่อจากทุกคน กว่าจะรู้ว่าตัวเองได้ทำผิดมหันต์

ทุกอย่างก็สายเกินไปเสียแล้ว

ผู้หญิงที่นั่งอยู่บนเตียงคนไข้ ยังคงเป็น....พราวพิรุณ ภรรยาของเขา

เขายืนอยู่ห่างเธอแค่คืบทว่ากลับเหมือนมีบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกห่างไกลออกไป

สายตาของหล่อนยามจ้องมองเขา ว่างเปล่าระคนแปลกใจ ไม่มีความรักเจืออยู่ในดวงตาคู่สวยของหล่อนอีกแล้ว

"พราว" เขาเอ่ยเรียกหล่อน

หญิงสาวเบิกตาโต หล่อนขยับถอยหนี ริมฝีปากสั่นระริกก่อนจะเปล่งเสียงกรีดร้องออกมา พยาบาลวิ่งหน้าตื่นเข้ามา หล่อนกอดนางพยาบาลพลางจ้องหน้าเขา แววตาตระหนก แค่นั้นหัวใจของเขาก็ร้าวราน

"ออกไปให้พ้นนะ เอาเขาออกไปจากห้องนี้ ไปให้พ้น"

หล่อนกรีดร้องน่าเวทนา เขาได้แต่ยืนนิ่ง เกิดอะไรขึ้นกับภรรยาของเขา