คิ ด ถึ ง ทุ ก วั น

Today, Last year

มาภา เขียน

____________________

“You must go on. I can't go on. I'll go on.” – Samuel Beckett

____________________

“พูดต่อสิ ผมอยากฟัง”

มานีเงียบ แต่พอเขาถามว่าทำไมถึงเงียบ เธอก็รีบส่ายหน้า

“คุณกำลังอ่านฉัน...ใช่ไหม” เธอถาม

“อ่าน?” เขายิ้ม ก้มหน้า ทำเหมือนกำลังมองกระดาษว่างเปล่าบนโต๊ะ

“ใช่ คุณอาจกำลังวินิจฉัยฉัน”

“วินิจฉัย? ผมไม่ใช่จิตแพทย์” วิลเลียมหยิบปากกา กำลังจะเขียนบางอย่างลงบนกระดาษเปล่านั้น “ผมอ่านคุณไม่ออกหรอก คุณซับซ้อนเกินไป”

:)

* รูปภาพปกจาก Pinterest

** เพลงฟังประกอบ Vincent : Don McLean

- - - - - - -

ฉันเขียนเรื่องนี้ขึ้นจากความทรงจำในวันฝนตก ตอนนั้นฉันอยู่ที่คาร์ดิฟ เมืองหลวงของประเทศเวลส์ ฉันอยู่ที่นั่นแค่หนึ่งปี แต่เป็นปีที่ต้องอ่านหนังสือมากมายเหลือเกิน มาก เท่ากับตลอดทั้งชีวิตก่อนหน้านั้นรวมกันเลยก็ว่าได้ เรื่องเล่าเรื่องนี้เป็นเรื่องแต่ง มีส่วนผสมของเรื่องจริงบ้างจากบทสนทนาของเพื่อนและอาจารย์ มันไม่ได้เล่าเรื่องลึก คม หรือให้คุณค่าด้านใดนอกจากช่วยคนเขียนให้หนีออกไปจากลมหายใจปัจจุบัน ไม่มีกำหนดเขียน กำหนดโพสต์ มีแต่ความตั้งใจอันเบาบางว่าวันหนึ่งเรื่องเล่าเรื่องนี้จะต้องจบ ยินดีต้อนรับสู่ความสิ้นศรัทธา และการเกิดใหม่ของศรัทธา ที่อาจจะสิ้นลงอีกเมื่อไรก็ได้...