เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ข้างกายก็ว่างเปล่า ราวกับเหตุการณ์ก่อนหน้าเป็นเพียงความฝัน มีเพียงข้อความสั้น ๆ ที่เขาแปะไว้ข้างหัวเตียงเท่านั้นที่เป็นหลักฐานว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นคือความจริง

‘มีเรื่องด่วนต้องไปจัดการ เสร็จแล้วจะรีบโทรหา
รักมาก...คราม’

ความกลัว หวาดระแวง ไม่เชื่อมั่น และบรรดาความคิดด้านร้าย ๆ ทั้งหลายต่างพากันทยอยเข้ามาจับจองพื้นที่ความคิดของฉันอย่างถือสิทธิ์ พร้อมกับหยาดน้ำตาอีกนับไม่ถ้วนที่พรั่งพรูออกมาราวกับเขื่อนแตก
เขารักฉัน แต่ทิ้งฉันไว้ลำพังหลังจากที่...หลังจากที่...เพิ่งแสดงความปรารถนาลึกซึ้งต่อกัน
มันมีเรื่องด่วนอะไรที่สำคัญกว่า...การที่ผู้หญิงคนหนึ่งเพิ่งมอบสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตให้ผู้ชายได้เพียงคนเดียวเท่านั้นไปหมาดๆ อย่างนั้นหรือ!