เสมือนคำทักทายและคำสารภาพ

นวนิยายเรื่อง “เพียงลออ” เป็นอีกเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างไม่มีปี่ไม่ขลุ่ยโดยแท้

หลายปีก่อนฉันอยากเขียนอะไรที่เกี่ยวกับอีสาน ซึ่งเป็นบ้านเกิดเมืองนอนของฉัน ด้วยฉันเห็นอะไรหลายอย่างที่งดงามของคนอีสานทั้งวัฒนธรรม ประเพณี ของบ้านฉันยังแจ่มชัดในดวงฤทัย

สารภาพตรงนี้ว่าฉันเขียนเกือบทุกวัน เรื่องราวในนวนิยายเล่มนี้ก่อเกิดจากอากาศธาตุโดยแท้

ชื่อเสียงของพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบนั้น ฉันถือวิสาสะเอามาใช้อย่างสำราญใจ ยกเว้นแต่ ตัวละครที่ชื่อ “หลวงตาจันทร์”

สารภาพอีกครั้งว่า แนวเรื่องการรู้รักของตัวละครเอก ฉันได้มาจากเรื่องราวของบุคคลจริงๆ ในอำเภอปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ ซึ่งลูกศิษย์ตัวน้อยนาม “ปาริชาติ จองสว่าง” เล่าให้ฟัง (ขอบคุณไว้ ณ ที่นี้) ฉันจับเรื่องราวทั้งหมดมาผสมผสานกันจนกลายเป็นเรื่อง “เพียงลออ” ที่ท่านกำลังอ่านอยู่นี้

ฉันเขียนนวนิยายเรื่องนี้ด้วยความรื่นเริงใจ ขอท่านผู้อ่านอย่าได้คาดหวังอะไรกับนวนิยายเรื่องนี้มาก เพราะมันก็เป็นแค่นวนิยายเพียงเรื่องหนึ่งที่ก่อเกิดในบรรณพิภพเท่านั้น

ขอความสุขจงมีแด่ท่าน

ธรงวิทย์ ทองเสี่ยน

อาศรมรัตติกาล