ชี้แจงก่อนอ่าน นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาค่อนข้างสั้นและกระชับนะคะ แค่ 15 บท ไม่มีปมมีแต่อารมณ์และความรู้สึก เป็นนิยายรักที่พระเอกซึน ปากแข็ง โหดร้ายกับนางเอกมากๆถึงมากที่สุด ไม่ได้ทำร้ายร่างกายแต่ทำร้ายจิตใจ และ! เนื้อหาของเรื่องมีฉากเข้าพระเข้านางค่อนข้างเยอะทีเดียว ใครไม่ชอบแนวนี้ ผ่านได้เลยค่ะ แต่หากท่านใดอยากลองอ่าน กดแอดเฟบ ใส่คอมเม้นต์เป็นกำลังใจเล็กๆน้อยๆ แชร์ให้เพื่อนอ่านด้วย ชาช่าก็จะดีใจ๊ดีใจมากๆ สามารถเข้าไปคุยทำความรู้จักกับชาช่าได้ที่ FB :: shasha ############################ บางส่วนจากเนื้อเรื่อง “มองอยู่นั่น ปานไม่ใส่อะไรให้กินจนท้องเสียหรอกน่า” ปานทิพย์พูดยิ้มๆแก้เขิน เมื่อรู้ว่าณัฏฐ์เอาแต่จ้องเธอไม่วางตาและมันทำให้เธอประหม่าจนมือสั่น “คราวที่แล้วจำได้ว่าปานใส่นะ” ปานทิพย์ชะงักและวูบในอกด้วยความรู้สึกละอายแก่ใจปนน้อยใจที่เขาไม่เคยลืมเรื่องครั้งนั้น และเอามาพูดใส่เธออีก เลยถามกลับด้วยเสียงเนือยๆ “งั้นดินมาทำเองไหม” ณัฏฐ์วางแก้วในมือแล้วลุกเดินเข้ามาหาปานทิพย์ที่ยืนหยิบจับจัดแจงอาหารบนซิงค์ “ปานต้องคอยทำให้ดินสิ ไม่ใช่ให้ดินหากินเอาเอง” เสียงเขาตอบคลอเคลียข้างหู เรียกขนอ่อนให้ลุกเหยียดทั่วกาย เบี่ยงตัวหนีแต่ก็ไปไม่พ้นเมื่อแขนกำยำกักเธอเอาไว้ทั้งสองข้าง “อย่านะดิน” “อย่า...อะไรล่ะ” ณัฏฐ์ถามเสียงแตกพร่า อย่างที่คนฟังรู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร“ดินบอกแล้วไงว่าปานต้องพร้อมให้ดินทุกที่ทุกเวลาอย่างที่ดินต้องการ” “แต่ไม่ใช่ตรงนี้” “อย่างนั้นจะเรียกว่าทุกที่ทุกเวลาได้ยังไงล่ะ”คนพูดย่ามใจล้วงมือเข้ามาคลึงเนื้อนุ่มอย่างมันเขี้ยว “ปล่อยนะดิน!” ปานทิพย์กระชากเสียงห้ามพร้อมผลักอกเขาออกอย่างแรง จนณัฏฐ์เซเสียหลักเพราะไม่ทันตั้งตัว ก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว เธอเลยถามเสียงห้วนบึ้งโกรธขึ้งสะสมจากที่เขากล่าวหาว่าคิดร้ายใส่อะไรให้กิน “เห็นปานเป็นอะไรเนี่ย” “อะ อ้าว ยังไม่รู้อีกเหรอ” ณัฏฐ์ถามกลั้วหัวเราะ แต่อีกคนไม่นึกขำไปด้วย เค้นเสียงที่บ่งบอกถึงความรู้สึกได้อย่างชัดแจ้ง “ดิน! ปานอยากเกลียดดิน” “ก็เกลียดสิ ดินไม่ห้าม” ปานทิพย์ชะงัก มองหน้าชายตรงหน้านิ่ง ต่อว่าเขาด้วยความน้อยอกน้อยใจ “ดินไม่ใช่ลูกผู้ชายเลยที่ทำกับปานแบบนี้” “ปานน่าจะรู้ว่าดินเป็นผู้ชายพอ จะทำให้ปานร้องขอครั้งแล้วครั้งเล่าได้ขนาดไหน แบบทุกๆคืนนั่นไงล่ะ”