บานประตูปิดแล้ว

หน้าต่าง ก็ด้วย

เสียงนกบินข้ามเข้ามา

ดอกไม้ปลูกไว้เป็นทิว

ไม่หวังใครจะชื่นชม

ทระนง อหังการ ก็มิใช่

ความเงียบสุดลึกล้ำ

เห่กล่อมตลอดทิวราตรี

ฟ้าร้องคำรามอยู่เบื้องบน

พื้นดินอุดม

มิใช่ทุกวัน

ที่ดอกไม้สีขาวจะเบ่งบาน