‘ผู้ชายประกายตาวิบวับ ที่พร้อมจะอ่านบทกวีให้เธอฟังยามอยู่ด้วยกันในอ่างอาบน้ำ เธอรู้ใช่มั้ยฉันหมายถึงอะไร’ น้ำเสียงที่เธอได้ยินนั้นติดจะท้าทาย

วิวถอนหายใจแล้วขยับมายืนพิงยีราฟหน้าตาประหลาด สัตว์ตัวหนึ่งจากในหนังสือที่โผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่มีใครรู้

‘รู้สิ.. ท้ายสุดฉันอาจจะจบลงที่ประโยค ...ฉันรักคุณ มันเป็นเรื่องน่ากลัวและร้ายกาจมาก ฉันพยายามเหลือเกินที่จะไม่รักคุณ...แต่ฉันก็รัก แบบที่เธอเคยพูดในหนังสือ’ โศกนาฏกรรม…. โศกนาฏกรรมแท้ๆ น้ำเน่าด้วย

‘ทำผิดเรื่องเดิมซ้ำซากเขาเรียกไม่รู้จักเรียนรู้นะวิว’ ปิแอร์พูดด้วยท่าทีจริงจัง เธอโยนก้นบุหรี่ขึ้นท้องฟ้าแล้วทำท่าจะหมุนเก้าอี้กลับไปในทางเดิม

‘เดี๋ยวสิ… ไม่คิดว่าฉันจะโชคดีบ้างเหรอ’ พูดออกไปแล้วก็ตกใจตัวเอง นี่เธอกำลังทำอะไร กำลังคาดหวังอยู่งั้นเหรอ

‘เธออยู่ในนิยายแฟนตาซีรึเปล่าวิว ถ้าใช่ค่อยกลับมาถามกันใหม่นะ’ ประโยคเย้ยหยันนั้นก้องกังวาน

- จากบทที่ 4 'Fairy Tale in my Pocket'