หล่อนผู้แบกกระเป๋าเป้สีเขียวมะกอกใบใหญ่มุ่งสู่เมืองปาย เมืองเล็กๆในจังหวัดแม่ฮ่องสอน

เจ้าตัวเคยไปมาก่อนรึก็ไม่ รับรู้เพียงว่าชีวิตที่เป็นอยู่ทุกวันนี้มันงี่เง่าเหลือทน

งานที่ทำประจำก็มาถึงทางตัน อะไรๆรอบกายก็ดูไม่มีความหมายเสียเลย

ชีวิตของหล่อนหายไป ความสุขของหล่อนหายไป ความฝันของหล่อนหายไป

ทั้งเพื่อนฝูง ผู้คนรอบข้าง แม้แต่กระทั่งครอบครัวเองก็ไม่มีใครเลยที่เข้าใจในจุดที่หญิงสาวผู้นี้เป็น

ไม่มีใครเข้าใจความหมองหม่นของหล่อน

และแน่นอน คำพูดที่มาพร้อมกับคำตัดสินเป็นตัวเร่งการตีจาก

แวดล้อมที่เคยใกล้ชิดเริ่มถอยห่าง

เหลือเพียงชีวิตตัวคนเดียวที่ออกก้าวเดินหาแสงสว่างบนเส้นทางที่ไม่มีจุดหมาย

'พิกุลป่า' คือชื่อของหล่อน