หลังอ่านนิทานกริมจบได้เล่มหนึ่งผมก็รู้สึกติดใจ ด้วยเนื้อหาต้นฉบับที่โหดเหี้ยมติดเรทผู้ใหญ่ พบว่านิทานปรัมปรากลับบรรจุความคับแค้น ความอิจฉา ความอัดอั้นตันใจของผู้แต่งไว้เต็มล้น ราวกับผู้นิพนธ์ฝังใจกับประสบการณ์เลวร้ายนานา เขาใส่ความคับแค้นลงในฉาก ในตัวละคร ในสถานที่การณ์ที่พวกเขาสร้างขึ้น หรือบางที นิทานอาจสะท้อนหลืบเร้นแห่งความเจ็บปวดและขัดแย้งของผู้แต่ง

ช่วงหนึ่งที่ผมซึมเซาเหงาหงอย ได้ทดลองนิยายบำบัดคืนละบทระบายความในใจ ควบแน่นอารมณ์ร้าวราญกลายเป็นนิทานเรื่องหนึ่ง วันคืนผ่านไปนานจนสถานการณ์ชีวิตกลับสู่สภาพปกติ ผมจึงมีโอกาสได้อ่านมันอีกครั้ง และพบว่ามันสนุกดี

ผมจึงภูมิใจนำเสนอ เจ้าหญิงกลกุญแจ นิทานบันเทิงฉบับน้อยเรื่องนี้ หวังว่าท่านจะสนุกและเพลิดเพลินไปกับกลไกแห่งจิตของมนุษย์ ที่อาจสลับซับซ้อนพอๆ กับกุญแจพิสดาร