จากใจผู้เขียน

สามเดือนที่ผ่านมา ชีวิตผมมีการเปลี่ยนแปลงเป็นการตัดสินใจที่เลือกออกจาก ‘พื้นที่ที่ปลอดภัย’ เช่น งานประจำ มาเป็นคนว่างงานโดยสมัครใจ พูดให้ถูกคือ ผมจะเอาเวลาทั้งหมดไปทุ่มเทในการทำความฝัน

ผมมองเห็นตัวเองในอีกห้าปีข้างหน้าว่าจะเป็นอย่างไร ถ้ายังอยู่ในระบบแบบนี้ แน่นอน, ผมไม่อยากเป็นอย่างนั้น

หนึ่งปีก่อนตัดสินใจลาออก ผมพบว่ามีงานอยู่ชนิดหนึ่ง ซึ่งผมยังทำได้ไม่ดีหรอกแต่ผม ‘ชอบตัวเอง’ เวลาทำสิ่งนั้น นั่นคืองานเขียน

หลังจากเริ่มเขียนก็เริ่มค้นพบว่า บางทีความสุขของชีวิตอาจไม่ใช่อยู่ที่การหาเงินแล้วใช้มัน แต่มันคือ ความสุขจากการที่ได้ทำในสิ่งที่รัก

ผมเชื่อว่าทุกคนมีความฝันแต่ส่วนใหญ่ไม่กล้าที่จะลองเดินตามฝัน ผมเพียงจะบอกว่า “เรามีความฝันอะไร ก็จงทำมันเสียเถิด เพราะความฝันที่ไกลจะค่อย ๆ เขยิบใกล้เข้ามาเมื่อเริ่มลงมือทำ”

เฉกเช่นเดียวกับตัวกระผม ผมก็มีความฝันเหมือนทุกคนแต่ผมกล้าที่จะเดินตามฝัน แน่ละ เส้นทางมันไม่สวยหรูเหมือนอย่างที่ผมคิดแต่ผมก็อยากลองเดินไปให้สุดฝัน

‘ฝนทั่งให้เป็นเข็ม’ เล่มนี้เป็นจุดเริ่มต้นในการเดินตามความฝันของผม เป็นก้าวที่สำคัญที่จะต้องเดินไปอย่างหนักแน่นและมั่นคง

ชีวิตคนแสนสั้นนัก อยากทำอะไรก็รีบทำ เราไม่จำเป็นต้องใช้ชีวิตเหมือนคนอื่น หรือให้ใครมาคอยขีดชีวิตให้ จงฟังเสียงเรียกร้องข้างในใจแล้วเดินไปตามเสียงนั้น

สำนวนไทยโบราณกล่าวไว้ว่า กว่าจะ ‘ฝนทั่งให้เป็นเข็ม’ ต้องใช้ความพยายาม อดทนทำอย่างเต็มความสามารถ แต่ถ้าทำสำเร็จเราจะรู้สึกภูมิใจในตัวเองแล้วร้องตะโกนออกไปอย่างไม่อายใครได้ว่า ‘ฉันทำได้’ อย่างสง่างาม

หากความเรียงในหนังสือเล่มนี้ ช่วยกระตุกความคิดและทำให้ผู้อ่านเปลี่ยนแปลงตัวเองในทางที่ดีขึ้นแม้เพียงเล็กน้อย ผู้เขียนก็รู้จักยินดียิ่ง

ปริญ บุญภูพิพัฒน์