ทะลุมิติไปเป็นเพื่อนสมัยเด็กของหวานใจในนิยาย เล่ม 2 (เล่มจบ)

‘พันธนาการแสนหวาน’ เป็นนิยายวายเซ็ตติ้งยุคปัจจุบันที่ติดแท็กซาโดมาโซคิสม์และบังคับขู่เข็ญ

นายเอกของนิยายเรื่องนี้ชื่อเซี่ยสุย เป็นบุตรรักแห่งสวรรค์ ถือสันโดษไว้ตัว ดึงดูดให้กลุ่มคน (จิตป่วย) มาตามจีบ ไล่ตั้งแต่รุ่นพี่ผู้อ่อนโยน ท่านประธานจอมดื้อด้าน และศัตรูคู่แค้นสายซึนเดเระ เจ้าพวกนักธุรกิจมหาเศรษฐีที่เรียกลมเรียกฝนได้เหล่านี้ต่างหลงเซี่ยสุยหัวปักหัวปำ

หลังจากทรมานเซี่ยสุยอย่างต่อเนื่องทั้งกายใจแล้ว ทั้งสามก็ตัดสินใจร่วมมือกันโค่นล้มตระกูลเซี่ย กักขังหน่วงเหนี่ยวเซี่ยสุย ทำลายสิ้นซึ่งความหยิ่งยโส และเปลี่ยนให้เจ้าตัวกลายเป็นสัตว์เลี้ยงที่ต้องพึ่งพาพวกเขา

นักอ่านกลุ่มหนึ่งพากันกรีดร้อง “งื้อออ โคตรอิน!”

แต่ซ่งอวี้กลับโมโหแทบบ้า ไม่อยากอ่านไอ้นิยายแสลงลูกตาพรรค์นี้อีก เขาสบถด่าว่า “ไอ้พวกงั่ง” คำหนึ่งแล้วปิดหน้านิยาย

ผลคือพอได้สติอีกที เขาก็ทะลุมิติมาในนิยายซะแล้ว

เขากลายมาเป็นคุณชายสามตระกูลซ่ง นิยายเขียนถึงตัวละครนี้ไว้นิดหน่อยว่าเป็นเพื่อนสมัยเด็กของเซี่ยสุยที่จะตายด้วยโรคร้ายในภายภาคหน้า

ซ่งอวี้เซ็งสุดขีด แต่ขณะเดียวกันก็ตัดสินใจแล้ว...ไอ้สวะสามตัวนั่น อย่าหวังว่าจะได้เข้าใกล้เพื่อนสมัยเด็กของเขาเลย!

*

เซี่ยสุยเกิดมาพร้อมหัวใจที่ด้านชา ตลอดสองชาติภพไม่เคยได้สัมผัสรสชาติของความรัก หรือกระทั่งความรู้สึกยามถูกปกป้องมาก่อน

หลังจากถอนรากถอนโคนสามตระกูลใหญ่และสังหารศัตรูด้วยน้ำมือของตัวเอง เขาก็ย้อนกลับมาตอนตัวเองอายุสิบห้า เขากลบฝังความมืดมนบ้าคลั่งในหัวใจ แสร้งทำตัวเป็นเด็กหนุ่มผู้สุภาพอ่อนโยนอีกครั้ง

ทุกสิ่งล้วนเหมือนก่อนหน้าไม่มีผิด ยกเว้นก็เพียงเพื่อนสมัยเด็กซึ่งเป็นแค่ความทรงจำเก่าเก็บเลือนรางในชาติก่อนที่ดันทำตัวไม่เหมือนเดิม

ราวกับสายลมฤดูใบไม้ผลิหลอมละลายผืนดินเยือกแข็ง ในหุบเหวแห่งนี้มีใครคนหนึ่งเข้ามากอบกุมมือเปื้อนเลือดของเขาไว้

*

ซ่งอวี้ฉีกทึ้งจดหมายรักเหมือนกำลังระบายโทสะ “นายไม่ต้องสนใจเจ้าพวกนี้ อย่าไปเชื่อคำหวาน ๆ ของพวกมัน จะหน้าไหนก็สวะกันทั้งนั้น ความรักของพวกมันน่ะไม่มีค่าอะไรหรอก อย่าไปชอบพวกมันนะ โอเค้?”

เซี่ยสุยจ้องมองเขาอยู่นานทีเดียว ก่อนจะคลี่ยิ้ม “ก็ได้ ฉันจะไม่ชอบพวกเขา”

ฉันชอบแค่นายเท่านั้นแหละ