เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล เล่ม 4

ฟีเรนเทียยืนพิงกรอบหน้าต่างในห้องของตัวเอง

เหม่อมองท้องฟ้ายามเย็นที่เริ่มมืดสลัว

ในที่สุดดวงดาวบนท้องฟ้าก็เริ่มส่องแสงเผยโฉมออกมาให้เห็น

“ได้เวลาแล้วสินะ”

เธอตระหนักได้ว่าถึงเวลานัดหมายแล้ว จึงสาวเท้าเดินออกไปจากห้อง

“เทีย”

เฟเรสเดินออกมาจากป่าอันแสนมืดมิด

ถึงแม้กำแพงคฤหาสน์ลอมบาร์เดียจะสูงตระหง่าน

ทั้งยังมีกองกำลังอัศวินกับทหารยามคอยเฝ้าอยู่ตลอดเวลาอย่างเข้มงวด

แต่ต่อหน้าเฟเรสที่ก้าวข้ามขีดจำกัดของมนุษย์ในทุกๆด้าน

เหมือนอย่างที่เขาใช้ออร่าได้นั่น เรื่องพวกนั้นก็ไร้ความหมายทั้งสิ้น