แสงตะวันในฟ้าสีเทา

ย่าของลู่ฉงตั้งชื่อเล่นให้เขาว่า ‘ฉงจื่อ’ ซึ่งแปลว่าแมลง

ย่าบอกว่าเพราะมันทั้งทรหดและแข็งแรง อาจจะเป็นสัตว์ที่แข็งแกร่งที่สุดบนโลกนี้ด้วยซ้ำ

ตั้งแต่เด็ก แม้จะยากจน แต่ลู่ฉงไม่เคยคิดว่าตนลำบาก

เขามีย่าที่ดูแลทุกคนในบ้าน มีพ่อที่ดวงตามองไม่เห็นข้างหนึ่งและขาเป๋

มีแม่ซึ่งสติเลอะเลือน ทว่าลู่ฉงมีความสุขมาก

แต่ใครจะคิดว่าสวรรค์กลับไม่มีเมตตา เภทภัยมาเยือนดั่งผืนฟ้าถล่ม

ลู่ฉงในวัยเพียงสิบหกปีต้องจากบ้าน มือหนึ่งอุ้มน้องสาวที่เพิ่งเกิด อีกมือหนึ่งจูงแม่

เดินทางเข้าสู่เมืองที่ไม่รู้จัก เมืองที่คนเหยียบคนแต่ก็ยังมีความจริงใจอยู่บ้าง

ในเมืองแห่งนี้เขาได้พบกับชายหนุ่มผู้สว่างไสวนุ่มนวลดุจแสงจันทร์

ทว่าลู่ฉงไม่ได้เอะใจเลยว่าอีกฝ่ายหาใช่แสงจันทร์ แต่เป็นกองเพลิง

ส่วนตัวเขาก็เป็นดั่งแมลงตัวน้อยที่หลงใหลไปกับความอบอุ่น กระทั่งถูกไฟแผดเผาจนใจแหลกลาญ

นี่คือลำนำชีวิตของเด็กหนุ่มผู้ซึ่งสวรรค์ไม่เคยเหลียวแล แต่ก็ยังคงอดทนไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อสิ่งใดง่ายๆ

เรื่องราวของลู่ฉงผู้ทระนง บริสุทธิ์ และแข็งแกร่งดั่งแมลง