นิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน! 1

ใน ‘น้องสาวขุนนางทรราช’ หลินหว่านเขียนเอาไว้ว่า...

‘หลี่เหวยหยวน’ ตัวประกอบชายอันดับสองที่จะได้เป็นเสนาบดีกังฉินที่ยิ่งใหญ่

มีชีวิตในวัยเด็กที่แสนจะอาภัพ

บิดาอ่อนแอแต่งงานใหม่ หลี่เหวยหยวนขึ้นชื่อว่าเป็นลูกที่เกิดจากสาวใช้ต้นห้อง

มารดาเสียสติคลุ้มคลั่ง ชอบใช้ความรุนแรงกับเขา

ท่านย่าไม่รัก และทำให้ทุกคนในจวนพานเกลียดเขาไปด้วย

หลี่เหวยหยวนเติบโตมาด้วยสภาพจิตใจที่วิปริตบิดเบี้ยว

ไม่ว่าใครที่เคยสร้างความขุ่นเคืองแก่เขา... ทางเดียวที่เขาเหลือให้คือความตาย

รวมถึง ‘หลี่หลิงหว่าน’ ตัวประกอบหญิง ญาติผู้น้องของเขาที่บังอาจไปรังแกหญิงที่เขารู้สึกดีด้วย

เขาตัดลิ้นนางและป้อนหญ้าไส้ขาดให้กิน แม้แต่วาระสุดท้ายของชีวิตก็ยังทรมานอย่างถึงที่สุด

และใช่แล้ว... วันหนึ่งหลินหว่านก็ตื่นมาเป็น ‘หลี่หลิงหว่าน’ ตัวละครที่ตนเองเขียนในวัยแปดขวบ!

ไม่นะ! นี่นางต้องมีจุดจบแสนอเนจอนาถอย่างที่เขียนไว้เองหรือ นับว่าขุดหลุมฝังตนเองโดยแท้!