เจ้าสาวสมยอมรัก ♥ Romance 20+

ฉากอ่อย 1 ♥

“วิปครีม! ” กองปราบตาโต เดินจ้ำมากระชากเสื้อเธอสวมกลับเมื่อเห็นว่าหญิงสาวกำลังจะถอดมันออกทางด้านหลัง ไหล่นวลขาวจัดดึงสายตาเขา แต่ก็ไม่เท่าทรวงอกอวบที่ถูกซุกซ่อนไว้ภายใต้เสื้อซับในบางๆ และบราเซียสีขาวอยู่ดี

โอย...ก็รู้นะว่าเธอสวยน่ารัก แต่ผู้หญิงสักคนมันต้องสวยตั้งแต่ใบหน้าจรด ‘ของข้างใน’ ขนาดนี้เลยเหรอ ทั้งอวบอัด ขาวผ่อง กลมกลึงเบียดชิดกันอยู่ในบราเซียตัวจิ๋วจนเขาแทบคลั่ง

“ทำอะไรของเธอ”

ชายหนุ่มกดเสียงดุและพยายามกลัดกระดุมเสื้อคืนให้ แต่สาวน้อยกุมมือเขาไว้อย่างดื้อดึง เธอช้อนตาขึ้นมองสบตาเขา ปากเม้มเข้าหากันอย่างเอาแต่ใจ

“คุณเอาแต่ว่าหนู ใส่ความหนู ไม่เคยฟังหนูเลย” เธอสะบัดเสียงใส่เขาแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน และปัดมือเขาออกจากเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนตุ๊กตาด้วย “หนูคงไม่มีหลักฐานอะไรมาให้คุณนอกจากพิสูจน์ด้วยร่างกายหนู...หนูยังมะ ไม่เคยทำแบบที่คุณกล่าวหานะคะ”

เธอจับมือเขาไปกอบกุมทรวงอกอวบอิ่ม โอ...บ้าชะมัด ทำไมมันต้องนุ่มหนุบหนับสู้มือขนาดนี้วะเนี่ย!

“กอดหนูสิคะ” วนิดาโอบวงแขนรอบคอเขาแล้วเขย่งขึ้นจูบเบาๆ ข้างริมฝีปากหยักหนา เธอกระซิบบอกเขาเสียงสั่นพร่า “หนูอยากให้คุณเป็นคนแรกของหนูค่ะ...กอดวิปนะคะ นะคะ พี่ปราบขา”

ฉากอ่อย 2 ♥

“พี่ปราบทำอะไรเหรอคะ ละเมอเหรอ”

สาวน้อยที่ถือแก้วนมตรงหน้าเขาสวมเสื้อคลุมสีกลีบบัวยาวจดเข่า ทว่าสายรัดเอวของเธอหลวมเกือบจะหลุด จึงเผยให้เห็นชุดนอนที่เขาขอเรียกว่าชุดชั้นในจะดีกว่า!

มันเป็นบราเซียลายลูกไม้ประดับลายดอกไม้เล็กๆ กระจุ๋มกระจิ๋ม ปกปิดทรวงอกสล้างได้แค่ครึ่งเต้า แม้จะมีผ้าลูกไม้โอบล้อมรอบเอวบางอยู่ใต้ฐานหน้าอกก็แทบไม่ช่วยให้เขาดีขึ้นเลย มิหนำซ้ำกางเกงลูกไม้ลายเดียวกันยังสั้นจู๋ปกปิดความงามลึกลับของเธอได้แค่เพียงวับๆ แวมๆ เท่านั้น

วนิดายืนถือแก้วนมสดมองสบตาเขาอย่างงุนงง ก่อนก้มหน้าลงมองตามสายตาของชายหนุ่ม สาวน้อยสะดุ้งเบาๆ เมื่อเห็นว่าสายรัดมันคลายออกโดยที่เธอไม่รู้ตัว โดยสัญชาตญาณ เธอใช้มืออีกข้างที่ว่างดึงเสื้อคลุมมาปิดแล้วกำตรงอกไว้

“คะ คือ วิปไม่ได้...” อยากจะบอกว่าไม่ได้ ‘ยั่ว’ ‘อ่อย’ หรือทำอะไรอย่างที่ทำตอนเย็น แต่พอมองสบตาก็รู้เลยว่ากองปราบไม่ฟังอะไรแล้ว เขากระชากแขนเธอเข้าแนบกายจนน้ำนมในแก้วหกรดร่างเปรอะไปหมด ปากร้อนประกบลงมา บดเบียดปากนุ่ม กอดจูบดูดดื่มจนเธอตั้งรับไม่ทัน

“อื้อ! พี่ ปะ ปราบ”

วนิดาผลักเขาอย่างไม่ทันตั้งใจ ก่อนจะถูกรวบตัวอุ้มแล้วกองปราบก็ใช้มือข้างที่โอบไหล่บิดลูกบิดประตูเปิดเข้าไป ก่อนวางตัวเธอลงบนเตียงสี่เสาแบบเจ้าหญิงที่เขาตกแต่งให้

วนิดาถูกวางบนเตียงอย่างนุ่มนวล เธอตะลึงอึ้งมองสบตากระหายรักของเขา ตายละ เขาดูหื่นมาก นี่เธอกำลังจะเสียสาว!?

ความหวงแหนในพรหมจารีแผ่ซ่านไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย มือที่ถือแก้วนมหกเลอะสั่นสะท้าน เมื่อตอนเย็นเธอเสียใจกับความเย็นชาของเขาจนแทบจะวางตัวเองบนพานถวาย มาตอนนี้พอเขาจะลงมือ ‘กิน’ ให้หนำใจ เธอกลับกลัวขึ้นมาทำไมกันล่ะเนี่ย ไม่เข้าใจเลย

“วิปจ๋า”

เสียงกระเส่าของเขาฟังดูจั๊กจี้จนวนิดาแอบอมยิ้ม เธอเอียงไหล่หลบเมื่อเขาขบกัดมันเบาๆ ก่อนที่เสียงห้าวจะกระซิบและจับมือที่ถือแก้วนมของเธอไว้มั่น

“ขอกินนมหน่อยสิ”