(เรื่องย่อแบบที่ 1)
อดิศร ชื่อเล่น ชื่อริว อายุ 17 ปี ประธานหนุ่มบริษัทที่อายุน้อยที่สุด เขาเป็นคนที่มีความสามารถฉลาดเฉียบแหลม ปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว ถึงแม้เขาจะเป็นเจ้าของบริษัทได้ไม่ถึงปี เพราะลุงของเขาอยากจะครอบครองบริษัทนี้จนใจจะขาด ลุงเขาเลยเอาปืนขึ้นมาแล้วยิง ริว จนเสียชีวิตในห้องทำงานของตัวเอง เมื่อร่างกายของเขาตาย แต่ วิญญาณของเขาก็ไม่ได้ไปไหน ยังยืนจ้องมองลุงของตัวเองที่กำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง แต่ในแววตาของ ริว นั้นไม่มีความโกรธแค้นใดๆอยู่เลย เพราะในหัวของ ริว กำลังคิดอยู่ว่า อีก 2-3 วันเดี๋ยวลุงมันก็ตายไปอีกคน ตอนที่ ริว กำลังคิดอะไรอยู่เรื่อยเปื่อย ก็มีเสียงนึงดังขึ้นว่า

กำลังดาวน์โหลดข้อมูล

ดาวน์โหลดเสร็จสิ้น

กำลังติดตั้งข้อมูล

ติดตั้งสำเร็จ

ระบบวิญญาณเปิดการทำงาน

แล้วเพราะเสียงนี่เองทำให้ชีวิตของชายหนุ่ม(หรือเปล่า?)เปลี่ยนไป ได้พบเจอกับเรื่องที่น่าตื่นเต้นเร้าใจในชีวิต ไปผจญภัยใน 6 มิติ 3 โลกขนาดใหญ่ หรือ มีอีกชื่อหนึ่งว่า สามเหลี่ยมโกลาหล!!!
"หญิงหรือชาย? หึ! มาเถอะ! แต่อย่าเสียใจภายหลังก็แล้วกัน!"ตัวเอกได้กล่าวไว้”

(เรื่องนี้ผมขอบอกไว้ก่อนว่า ตัวเอกมันหญิงก็ได้ชายก็ได้ คือพูดง่ายๆว่าได้ทั้งสองเพศนั่นแหละ ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ ก็ข้ามนิยายเรื่องนี้ไปเลยนะครับ เพราะมันจะมีฉาก ตัวเอกของเราไปร่วมรักกับผู้อยู่ชายบ่อยๆ ส่วนหนึ่งก็เพราะสกิลของตัวเองด้วยอ่ะนะ แต่ตัวเอกก็มีผู้หญิงในฮาเร็มด้วยนะ แล้วก็มีผู้ชายปนอยู่ด้วย 2-3 คน)

(เรื่องย่อแบบที่ 2)
เพราะความผิดพลาด(เล่นสนุก)ในการสร้างร่างกายใหม่ จนทำให้ ริว กลายเป็นสาวสวย ที่มีความสามารถในการเก็บ(ดุ้น)ของตัวเองได้ แต่เดิมที ริว ก็ชอบผู้หญิง แต่เพราะความพิเศษของวิญญาณของตัวเอง เลยทำให้จ้าวนรกผู้ยิ่งใหญ่ ส่งลูกน้องมาลักพาตัวริวไป (ไม่ต้องบอกหรอกนะว่าลักพาตัวไปทำอะไรรู้ๆกันอยู่) แล้วมันก็ทำให้ความคิดของ ริว เปลี่ยนไป
"หญิงหรือชาย? หึ! มาเถอะ! แต่อย่าเสียใจภายหลังก็แล้วกัน!"ริวได้กล่าวไว้”

( เรื่องนี้ผมเคยทำมาก่อนแล้วแล้วหยุดไป ผมเลยจะเอามาทำใหม่ คนที่เคยอ่านมาจาก ธัญวลัย (มีคนอ่านอยู่ประมาณร้อยกว่าๆนี่แหละ) มาเห็นนิยายเรื่องนี้ก็อาจจะคิดว่า ไอ้หนุ่มนี่!มันเอานิยายของคนอื่นมาเขียนหรือเปล่า? คือไม่ใช่โว้ย!~นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ผมเขียนใน ธัญวลัย แล้วผมก็ทิ้งนิยายเรื่องนี้ไปเป็นปี ผมเลยจะเอานิยายเรื่องแรกของผมมาเคาะฝุ่นออกแล้วเขียนใหม่ทั้งดุ้น เพราะอันเก่าที่ผมเขียนมันมีคำผิดเยอะมาก ผมกลับไปอ่านใหม่แล้วผมก็รู้สึกว่า นี้กูเขียนไปเหรอ? คือบางประโยคอ่านไม่เป็นคำเลย คือมีคำผิดเยอะจริงๆ แล้วผมก็แปลกใจเข้าไปอีกที่ในคอมเม้นมันไม่มีคนมาด่าเลย สงสัยพอจะอ่านได้ล่ะมั้ง แต่ก็นั่นแหละก็เลยจะเอามารื้อฟื้นใหม่
แล้วผมจะมาพูดเกี่ยวกับว่าทำไมผมถึงลงนิยายช้าจังหรืออะไรทำนองนั้น คือผมเป็นคนทำงานแล้วเลิกดึกมาก บางทีกลับมาเหนื่อยๆก็ไม่ได้เขียนนิยายเลย แล้วพอวันเสาร์อาทิตย์เราก็คิดว่า จะได้พักผ่อนแบบสบายๆ แต่ โทรศัพท์จ้าวเวรก็ดังขึ้นแล้วหัวหน้าก็บอกว่า เข้ามาทำ OT ทุกคน 8 โมงเช้า!!ห้ามสาย!!! ก็นั่นแหละเป็นเหตุผลที่ผมไม่ได้ลงนิยายมาเป็นอาทิตย์ แต่เวลาว่างๆผมก็เขียนนิยายลงแต่ไม่ได้เปิดให้อ่าน ก็ที่ผมจะมาพูดก็มีแค่นี้ ขอบคุณที่อ่านกันนะครับ)