‘จดหมายอะไรอ่ะ แล้วทำไมพี่ต้องรอก่อนตั้ง 20 ปีกว่าจะเปิดได้’

‘ ตอนนี้พี่วินทร์ยังเด็กเกินไปนี่คะ คุณพ่อของนินบอกว่าการตัดสินใจของเด็ก ๆ ยังไม่ถูกต้องเท่าไรนัก ถึงต้องมีผู้ปกครองคอยให้คำแนะนำยังไงล่ะคะ ’

เด็กหญิงอนิกาทำหน้าจริงจังพร้อมกับพูดว่า

‘ พี่วินทร์ต้องเกี่ยวก้อยสัญญากับนินก่อนนะคะว่าจะไม่เปิดอ่านก่อนที่จะถึงเวลา ’

เด็กชายเรวินทร์ยื่นนิ้วก้อยของเขาไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยน้อย ๆ ของเธอด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง

ถึงแม้จะเป็นการสัญญาที่ทำด้วยความไม่เต็มใจ

แต่เขาก็ได้รักษาสัญญาที่ให้ไว้กับเธอเป็นอย่างดี