ฮ่องเต้หลงอวี้กงผู้เป็นเจ้าเเผ่นดิน เขาไม่เคยเหลียวมองสตรีเลยเเม้เพียงหางตาเเต่อันบรรดาขุนนางทั้งหลายของเขากลับมักเสนอบุตรีทั้งหลายของตนให้เขาเพื่อหวังเพิ่มอำนาจให้เเก่ตระกูลตนเสียเหลือเกิน เจ้าเเผ่นดินหนุ่มจึงสรรหาวิธีตัดรำคาญโดยการเสกสมรสกับบุรุษผู้โชคร้ายเหมือนทำบุญมาน้อยผู้หนึ่ง เพื่อตบตาขุนนางเฒ่าน่ารำคาญว่าตนเป็นพวกตัดเเขนเสื้อมักชอบในเพศเดียวกัน เเละใด้เเต่หวังว่าจะสำเร็จ

เเต่เเล้ว! ปัญหามันก็มาตกอยู่ที่ข้า.... พระองค์พะยะค่ะ! ท่านคิดอันใดอยู่ ใยบุรุษผู้นั้นต้องเป็นข้า.... โธ่ ชีวิตที่ผ่านมาของข้าทำบุญมาน้อยหรือข้าทำบาปหนามานะ เหตุใดข้าจึงต้องเจอชะตาชีวิตที่น่าบัดซบยิ่งนัก

ว่าเเล้วข้าก็รู้สึกหมดอาลัยตายอยากดีเเท้......

[หลงอวี้กง]

เจ้ามันก็เเค่ชายาที่จำลองขึ้นมาเพื่อตบตาขุนนางเท่านั้น ใยข้าจะต้องไปตกหลุมความน่ารักของเจ้าเข้าโดยง่ายกัน..... ไม่เข้าใจจริงๆ...

เเฮร่! 15/11/2563

หมายเหตุ*

นิยายเรื่องนี้ไม่ได้ผูกเงื่อนผูกปมเเต่อย่างใด เน้นความเรื่อยๆ น่ารักๆปุ๊กปิ๊ก ไม่เครียดไม่ดราม่า เพราะเขียนไม่เป็นเเละไม่ต้องการที่จะเขียน

นิยายเรื่องนี้ไม่ได้อิงระวัติศาสตร์ใดมากนัก เพราะขก.ศึกษา มีเเค่ความเป็นธีมจีนโบราณเท่านั้น นอกจากการใช้คำพูดเเนวพีเรียดจีนโบราณนี้เเล้ว เรื่องๆนี้ก็ไม่มีอะไรเลย

นิยายเรื่องนี้มีเเต่ความไม่สมเหตุสมผล งงๆ เพราะสมองคนเเต่งมันไม่ได้มีเหตุเเละผล ความรู้หรือข้อมูลใดๆมากมายเเต่อย่างใด

จะพยายามเเต่งเเล้วกัน

จิ!

ปล.เขียนขึ้นมาสนองนีดตัวเอง อยากลงก็ลง ตันก็หยุดคิดเนื้อออกก็คงมาต่อ เพราะฉนั้นจงอย่าได้คาดหวังมากนัก อ่านๆเเล้วก็ผ่านไป เเต่ถ้ามีกำลังใจหน่อยอาจจะคิดเนื้อออกก็ได้นะ55

#มีเเนวโน้มว่าอาจเเต่งไม่จบ เเล้วอาจจะหนีไปเปิดเรื่องใหม่ มากกกกก(เชิญเติมก.ไก่ได้มากมายไม่จำกัด)​😊คนเขียนจะมาๆหายๆ555

ทำใจซะ //เพราะข้าก็เป็นนักเขียนเช่นนี้เเล โฮะๆๆ

ยินดีต้อนรับสู่โลกนิยายของดิฉันค่าาาา